модерен (прид.)
3. У СЕКОГО ИМА МИСЛА, НО КОЈ ЈА ИМА ЧИСТА - и "модерните" писатели ја имаат таква во својата глава, но дека на хартија ја ставаат со врзулчиња триста читателот сам врз својата глава облози треба да клава...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
БОРИС: Веќе не е модерна долга коса. МАТЕЈ: Кога беше не носев.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
МИРА: Истегни се и чекај. Тоа е модерно. Ти си исто мал Борис. Само уште да пуштиш стомак и да оќелавиш.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Самата макета претставува предел обраснат во шума, пресечен со модерни асфалтни патишта, со градски и селски населби и реки, низ кои пловат бродови.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Но, сите овие новоградби, грандиозни и модерни, по завршетокот на Изложбата ќе бидат разурнати, а на нивни место ќе се појави одново парк. Такво било барањето на Белгијанците.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Новиот центар е граден со рафинеријата и тука се редат нови згради, повеќекатници, широки улици, модерни трговски магацини, кафеани, ресторани.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
А се случува и тоа родителот да нема пари за нешто многу важно да купи, да плати, а вие ако му побарате ќе ви ги даде, и на заем ќе земе, дете сте му, а вие ќе ги потрошите не водејќи сметка дека тие се попотребни за нешто друго, одошто за вашето одење в кино, одење во слаткарница, купување на некаква модерна кошула, маица и слично.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
4 Георги Старделов го формулира своето сознание начинот на кажувањето на Чннго, посочувајќи ни еден целосен паралелизам со народното творештво: „Првиот впечаток со кој се доживува прозата на Живко Чинго се наметнува низ сознанието со кое си го претставуваме нашиот модерен раскажувач низ ликата на нашиот мудар и ингениозен народен раскажувач...“
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Поетскиот хуманизам (а тоа е чинам вистинскиот збор за она што ја покренува и усвитува прозата на Чинго) во името на кого авторот толку дискретно и толку ненаметливо прозборува за човечките судбини на својата избраздена пасквелска земја е само еден од видовите на растреперениот и честопати трауматизиран сензибилитет на модерниот човек пред сето она што таа иста современост во својот незапирен победнички настап го донесува како перспектива и ослободување но и како страв од нови опасности и беспаќа.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Оттогаш, од тоа мачно и зовриено лето, па сѐ до нашиве модерни времиња кога отпочнаа буните и војните и кога се измешаа народите, друга слична историја не се случила во Потковицата.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Затоа Тоде и неговите не се ни обидоа да ја обноват старата господарска зграда, туку си подигнаа други две, помали и модерни, во ливадчето зад некогашниот свињарник, во она што служеше порано за излачување на добиточниот подмладок.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Гајле им е на нив за најновите методи на модерната психијатрија.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Така расказот станува басна, се делокализира, и ако така може да се рече, станува дел од големата дебата за тешкотиите на модерниот живот и неговите болни контрасти.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Горан Бујиќ, хрватски книжевен критичар Времето на козите е изворен роман кој во потрагата на модерните начини на пишување користи различни книжевни и антрополошки искуства.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Џеват Љоши, од Албанската академија Модерната книжевност денес се засновува врз интертекстуалноста.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Оваа можност, во зависност од приликите, ја прифаќаат и модерните истражувачи на сонот, доколку воопшто му признаваат смисла и можност за толкување.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Науката и технологијата на модерното време бараат, пред сѐ, здрав разум и постојана будност.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Ќе легнеше на кревет и ќе читаше дела како „Битие и небитие“ и „Форми и вредности во модерната поезија“, одбивајќи ги со презир каубојските, порно и криминалните романи што неговите пријатели постојано му ги нудеа.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Тој смета дека централниот механизам на овој модерен облик на моќ е продуктивен, наместо ставот дека тој е контролирачки или рестриктивен, - животите на луѓето всушност се формираат преку овој облик на моќ.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Поголемиот дел од движењата за национално ослободување го следеа истиот пат: со Фенон како пророк, тие попрво ја избираа етничката отколку „изборната“ теорија за нацијата и попрво се приклонуваа кон културниот идентитет - тој модерен израз за Волксгеист - отколку на „секојдневниот плебисцит“ или идејата за „вековно здружување“.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
