начека (св.)
Сигурно се плашеше да не го начекаат.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- Паметиш ли, - му рече стрико Настас на деда Лика, - кога нѐ начека Луман во коријата над Бистар кладенец?
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
А Мартин долго по ова се држеше на страна од сите деца во селото, зашто ретко кое да не начекаше момент и одненадеж да му викне: - Јатак!
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Некако стана и го избегна новиот напад. Така успеа отстрана да го начека противникот и да го фати со забите за врат.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Ете ви селото, ете ви луѓето, жените, децата, ете ви стоката, што сакате правете, силата ви е во рацете – објасни попот за сите и пак го начека грбачот од кадијата преку очи.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
А сигурно нема да имаш ништо против ако начекаш и некоја дива свиња, да ја пречекаме да помине тука, еден од оние самјаци, што не водат сметка колку е висок снегот за да продолжат да се прошетуваат од една млака до друга, што продолжуваат и во зимните ноќи да ги откопуваат корењето од папрадот и од другите билјачки; а може да се пречека и некоја нивна сурија, што поминува и го остава по себе пооран сиот снег.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Стана без да му даде да го здивне, начекувајќи го во единствениот миг од тој ден, кога тој немаше во себе доста сила за сѐ, што требаше притоа да стори.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Ме начека, ѝ зборуваше, а сега ќе видиме кој ќе надваса.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Денеска го начека дома и му свика.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
И во темницата само него го здогледувам: стои пред српските војници (на едни им клисна, други го начекаа) и постојано прашува: - Зошто, каде, како?
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Јас му ја држам дланката до гушата, му ги начекувам капките што му се враќаат од устата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А не се ѓибаме и на изворчето. Тие дошле да наполнат вода, а ние одиме да полниме. И ќе се начекаме, се гледаме напорки, ама не се ѓибаме.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Боже, беше несреќен, па тој толку патеше што не можеше еднаш, барем еднаш да го начека заспан.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Размислуваше да го начека кога оди в поле на работа и од скриено место со пиштол да му пука. Но каде да најде пиштол?
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Со едната дланка ќе трга, а со другата ќе начекува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
На петиците ти се поткрева телото, а на прсти ти паѓа, се начекува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Еднаш ме начека на тесно, што се вели, ми го препречи патот и — нема бегање.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Така успеа отстрана да го начека противникоти да го фати со забите за врат.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Човекот со црна креста на темето избегал крстејќи се во скокови зашто мислел дека и него го демнат како тој самиот што демнел и што го начекал дојденецот со превивка преку едното око доколку не верувал во подгробни сили како, малку подоцна, што можел да се вангелоса и Лозан Перуника: во дворот на манастирот видел трепетливи пламенчиња што се движеле кружно.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Другпат Бонети пак ја начека кога таа излегуваше од дома со стомните да наполни вода на чешмата.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
