палка (ж.)
САНЕ: А можеш малку да ја кренеш таа палка, мајсторе, веќе доцниме...
„Го сакате ли Дебиси“
од Лазо Наумовски
(1973)
Саздо го брише ветробранот со ракавот од десната рака; неговата слободна лева рака ја бара палката на која пишува „стоп“ и полека ја повлекува.
„Го сакате ли Дебиси“
од Лазо Наумовски
(1973)
Полицајците, специјално опремени за борба против демонстранти, беа чудно облечени, беа во кациги, во рацете носеа штитови, палки и што ли уште не.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Виде и стотици милиционери, војници со чудна шарена облека, со големи палки и штитови, како се движат кон паркот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Но овие беа други времиња, времиња на слободата, па толку војска, полиција, со палки, со штитови.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
- Доаѓам од култура којашто е фалусна, машка, култура на палката, пендрекот и ножот, во зависност од потребата.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Парче дрво или метал, рачно изработена палка, шуплива во средината, во таа дупка со години околу 22 милиони Југословени ги туткале своите ливчиња - честитки за неговиот роденден - симболично пренесувајќи ја палката од рака во рака како залог за братството и единството.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
И заблест полв и пригушени пуканки и лов. И стап - потпирач како голф палка и заблесто топче.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Пилотот одговара на осетите со тоа што, на пример, управува со контролна палка којашто го поттикнува компјутерот повторно да направи преуредување на осетите.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Повратната спрега може исто така да овозможи врска со некој актуелен авион, така што кога пилотот управува со палката вистинските авионски мотори се вклучуваат или вистинското оружје стрела.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Престорен во палка сега беспрекорна прелест-сјај, лач златоклун велја спрега славно спушта в сонеж-бај.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
До законот стои палка, за да може на лекомислените, вообразените или превратниците да им втера страв во коски.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Милиционерите беа со палки во десните раце.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Миха, кој уште со тапанот се научи еднакво да удира со големата како и со малата палка, небаре си го вртеше образот на ударите од животот, го прими својот успех наполно мирно, поправо онака прибрано како што ја прими татко му неговата диплома: дури не се чести ни со чаша пиво, а не пак да стави вратоврска на крута јака и да подигне пенлива шира во лажлива здравица.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Попусти беа строгоста на полициската униформа и палката на татко му.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Политички ги сотре очајот и апатијата, а не безбол палките на силеџиите од гардата.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Ниеден не сопреа... ја дигна палката СТОП на еден „сто-кец“. Утредента си купив „Форд Ка“.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
