повелник м.

повелник (м.)

При згоден случај ја советуваше. Ѝ говореше не повелнички, од високо, туку едноставно, загрижено. И никогаш пред други.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Но старецот е упорен, не попушта. - Влези, повторува повелнички.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Направи движење да се повлече, но... Што има?... - праша пак таа повелнички, неотповикливо.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Тогаш бедниот Франц, уволнет народен учител, станува во очите свои трагичен херој, борец за народна слобода, на пет илјади повелник.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)