повреден (прид.)
По нив остана само една црна крвава паласка во снегот и неколку расфрлани прамени волна, а уште еден раненик, кој не беше толку умен или кому му беше повредена токму таа жица од инстинктот да молчи, заминуваше со бесно и продорно аурликање кон шумата, насобирајќи ги по себе сите тие глади и раздразнувајќи ја уште повеќе со својата вкусна животворна крв стрвната сурија во сета нејзина безбожност.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Така повредената нога бидуваше зацврстена да не се движи, да не се мрда, за да може да зарасне.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Ами нешчо друго да направиме, ќе ме послушаш ли ти мене? — го праша по третпат и остро го погледна кон повреденото место.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Повредени педери, вели, гадни работи, да не ти кажувам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Понекогаш, ја заклучуваше во најмената соба над кафеаната „Боеми“ и ја оставаше да го чека, кога, околу полноќ, ќе се втурнеше смрдејќи на алкохол и цигари, хистерично се обвиваше околу него, го љубеше очајнички, збивташе како повреден пес.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
„Тој е повеќе повреден. Камионот удрил од левата страна.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
„Јурни по него.“ Гласот му беше празен, длабок и ужасно повреден.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Англиската поетеса Елизабет Барет Браунинг, уште како дете била тешко повредена во една несреќа, па во текот на целиот свој живот земала лауданум за да ги олесни неподносливите болки.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Повредена, неговата свест се повлекуваше пред бледиот ужас.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Потоа дојде една непријатност и тој ја зема штичката обвиткана со памук, ја бутна под повредениот прст, сето тоа го врза со завој, размислувајќи дека овој прст поради скок преку некаква дупка или поради некој нездогледан корен, поради охолост или лекомисленост - накратко, дека, се чини, е скршен во длабока врска со текот на овој живот и со судбината, а тој сега мора да се грижи за него како за некој што е далеку или избегал, па наслушна во длабочината, каде што како во некаков момент на болка се слушна уште некој глас. Маргина 36 57
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Партискиот интелектуалец знае во кој правец треба да бидат преуредени неговите сеќавања; тој, според тоа, знае дека ја изигрува стварноста; но применувајќи ја двомислата, тој исто така се уверува себеси дека стварноста не е повредена.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Веројатно паднала право врз повредената рака.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Знаеше ли Филозофот што му зготви мојата гневна, до срж повредена душа?
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Толку многу бев повредена од нејзината постапка, што никакво сожалување од моја страна таа не можеше да очекува.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Можеби тоа беше утеха која го редуцираше целиот свет, го сведе на една точка; можеби тоа беше психолошки механизам со кој мојата машка повредена суета се бранеше од реалноста; но можеби таа опсесија беше, и тоа сега првпат отворено ќе го кажам – остаток од некој мој претходен живот, од некоја моја претходна инкарнација.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Но сега веќе беше доцна за помирување и љубов; јас бев преплашен од Луција и од нејзиното тело, таа беше повредена, јас гневен за нејзиното неверство, таа гневна на мојата одглумена сексуална рамнодушност, и конечно јас бев до срж унижен со тоа што песнарката се најде во рацете на Партијата.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Итните случаи ги носеа на носилки како повредени фудбалери.
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
„Не ти префрлам за неговата смрт” ми вели, „иако навистина го приумре јадот дека му ги зедовте и нивите и стоката.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Синот на Тајко гледаше како разубедувањето што го применуваше повредениот бег, беше очајнички чекор на нељубен маж, но сепак кај него болката секој ден сѐ повеќе растеше.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Таа тоа го направи мирно, иако беше повредена во душата; го напушти без да се поздрави со него.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
