пљачка (ж.)
Зар пак, о, разбојници, кроите некакви волни убиства, кражби и пљачки?
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Жалејќи го Кузмана, тие над своето блиско толку неизмерно плачат: да не стане пљачка на пците...
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Скопскиот беглер-бег беше и паша – командант на скопскиот гарнизон, та нареди, еден табур од двеста души платена редовна војска да тргне во оваа експедиција, а во Кавадарци го пречекаа и му се придружија тиквешките бегови на чело со Јашар-бег со петстотини свои луѓе и уште толку башибозук, собран по целата Тиквешија за пљачка по Мариово.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
И така направија. Му дозволија прво на башибозукот, кој и без дозвола почна да се враќа по своите села со богатата пљачка од овци, кози, говеда, коњи, алишта, жито, бакар, маст, сирење и сѐ друго што претставуваше некаква вредност.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Ни ги зеде ферманите и нѐ безоружа – кажа дојдените со тешка тага на срцето и се замислија што да прават без документите. – Дури сега ќе станеме пљачка на силникот, се жалеа сите видни луѓе по Мариово.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Парите не се како пљачка или грабеж.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Толе си зашета сега од село в село, но со одредена цел. Не мислеше само на фаќање бегови и што поголеми пљачки, ами од арамија се претвори во одличен агитатор.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Добро, Толе, добро. Ич безгајле биди од таа страна — му одговараше Јован и се колнеше во арамиската чест дека ќе биде чесен при делењето на пљачката.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Како шо ти реку. За пљачката — пљачка; за крвта — крв. Ме разбра ли? — А бре, те разбра! И те разбра и не.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
имаше еден безбожник којшто призна дека кога му било најтешко, пак, на небото му се помолил, пак верувал дека нема господ, ама друг и немало до него и устата сама му се отворила да го моли господ, оти тогаш може да ти помогне само тоа што не е до тебе, тоа што не го гледаш, што не го познаваш, што не си го сретнал, господ мора да е и овдека и онаму, вели Илија Јованов, господ мора да е насекаде и затоа не можеме да го видиме и тогаш пак го гледаме офицерот, се враќа: дали сте биле војници, прашува, не, не сме биле, кажуваме, е отсега ќе бидете, вели, смртната казна ви ја заменувам со казна на прва борбена линија, вели, ќе потпишете дека доброволно се јавувате, ќе потпишеме, велиме, како не ќе потпишеме, таму барем може и да преживеете, вели, е ти благодариме, господине, велиме, ти отсега си ни господ, велиме, и одиме му ги бацуваме рацете, колената, чизмите, не бацувајте ме мене, туку потпишете овдека, ни вели, имате штастие, имаме, велиме, и среќа и штастие имаме, сигурно дека е пијан, си мислиме и нѐ одведоа во некоја касарна, ни дадоа алишта и плачките ни ги вратија после пак ни ги зедоа, ама тогаш ни ги вратија, само парите не ги вратија, пари не ви требаат, велат, оти одиме на фронт кон Турција или во Македонија. 122
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ги оставивме пљачките и се вративме кај оградата што ги дели машкиот и женскиот логор.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Од земја ние имавме едни урупчиња по селото во кои садевме по некоја пиперка и по некој домат, трошка празе и граше и босилок и џинџуле колку да се најде за на мртовец и девојките да стават на плачките на благ ден.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
„Ништо не ми е украдено, ниту пак нешто имам за криење, ами дали навистина некој можел да ја гибне пљачката или мене така ми се причинува – не знам!“ рече Едо брезничанецот и пак продолжи на начин на кој како да му даваше време на авторот да се соземе: „Ако бил некој, кој може да е тој и што барал да ми влегува дома!
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
За тоа време, додека се седеше и се вревеше заедно, јас сепак забележав како тие тројца одвреме навреме си праќаат ишарети, додека вториот помошник пак не стана божем по мала нужда, а се задржа трипати по три големи нужди, и мене тогаш ми стана јасно дека тој ни ги враќа украдените пљачки од нивниот шлепер во нашта кола и пцува мал да си најмал да не си и да не работиш залудни работи што не ги работат постарите, кои не прават дупки во вода туку си пијат вино, зашто чаушот нивни заради шише вино си ја продаде душата и помисли дека овие клатикуровци се од наша фела, па ај да не им земаме работи што не им требаат ами да се провеселиме на нивна сметка, и до зори ако ни заоди.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Го извлеков чунот колку што се можеше повеќе кон сувото и ги наредив работите на Лена, нешто на клунот напред, нешто под мене. Немаше многу пљачка.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
14. Ми се допадна реорганизирањето. Во кутиите сложував пљачки кои повеќе не значеа ништо.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
БИЛТЕН Ајде ред се редат мале Коцкаришта на шалтер Сите мале ги заеба Баерн 85 ДЕН +ДДВ Уклучив ТВ Гледав гачка И пљачка од лажлива гатачка
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
