смири (св.)
На кавгата згора се примешаа големците, ѓоа да смират некоја работа, да повеќе ја запалија работата (што ти велаат: „ѓаволот ни ора ни копа, само луѓе скарува“) и туку беше се поткачиле сите да се бијат и да се тераат по таа пуста планина.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Што сакаше да рече Турција со тие списоци е многу јасно: „Јас сакам да воведам реформи во Македонија, но наместо реформи сега-засега ќе воведам аскер и маки, зашто земјата се готви за револуција, подготвувана од престапното работење на комитетите, коишто претставуваат како држава во држава: ќе ми дозволите првин да ја смирам земјата и да воведам мир, а после ќе се воведат нужните реформи”.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ај вие, чеда народни, вистински славни јунаци, викнете, грм издигнете за да си живот смирите.
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
Сето тоа потраја само малку време, а после се’ се смири, само што и потаму јачеше громогласниот смеј на чудовиштето: – Ха-ха-ха ...
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
И Пенчо се смири пуштајќи ја да го држи со едната рака за мишката а со другата за црвената искрпена кошула.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Се смири со олеснување.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Ни опомените на даскалот, ни прачките, ни фалбите од Стојана и Јована не можеа така веднаш да го смират, како нејзиниот поглед.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Попот се исплаши, брзо го запали кандилото, но бидејќи пак се смири, не го разбуди.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ако ме разбравте што ви реков, сакам да одите кај него и да се смирите со него оти не да сте повиновни, туку зашто сте посилни – треба да бидете подобри.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Тоа ги смири децата.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Луман додаде: - Ти бев лут како рис, ама молбата на Дика ме смири, ќе ти простам.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Сега сѐ е мирно. Сега ништо нема. Смири се и ти. Спи.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
„Чисти се. Јас ќе го смирам.“
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Се обиде последен пат да стане. Го издолжи лицето и покажувајќи ги како во закана ретките заби, се смири.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Другите се обидоа да го смират, тој се распламна.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
„Смири се и кажи ми што те мачи. Или да погодувам?“
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Затоа сега злобно се кикотат роеви чавки и затоа кога ќе се смири, високо над градот ќе запискаат жерави.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Бунтовниците од Мариово што не можеше прилепскиот кадија со години да ве фати и смири.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Тие да се фатат или погубат, верувам ќе се смири рајата од тој крај.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Се смирија, а тоа продолжи – Агите нема да нѐ остават овде долго време.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
