сув (прид.)
И кажи ми што ти носиш в од козина торба? Дали суха од хлеб кора и лејка за вода? * *
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Со прво беше направил еден крст на едно дрво, од некое суво дрвце, за да го познава местото, чунки ќе одел како внатре во адата, за да види што има и што нема, да ако нема некоја трага од човека, пак сакал да се врати назад кај изворот за да поживее тамо со емишот што бил на дрвата.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Уф, бегај ми од пред очи ти, кукумјавко, зашто ќе те здробам како сува пиперка!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
МАРА: Дробен и сув! А на ногата има белег!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Исто така ја прифаќаат песната и Софре, Ката и Ана.) Ој, девојче црно око, Ме изгоре, ме прегоре, Ме направи суво дрво, Суво дрво јаворово!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Лево на ѕидот е прикачена икона на св. Никола, пред која виси кандило, а негде понатаму голем дрвен солник, низалки суви пиперки и друго.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Ич не ме чекај, ич не ме пекај Белград е ламња, во Белград ја роб, снага по туѓи палати оставам, снага во усти несити клавам, и дома - дома не ќе се вратам, не ќе ги пијам очите твои не ќе ја галам снагата твоја - далеку негде сувата рака по тебе, Вело, пустата мака пуста ќе остане...
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Со мотика на рамо за корка сува леб, по патиштата стрмни, по полињата рамни, у вивналиов ден - да тргнеме и ние страдалници од век!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Ти ќе ми дадеш двесте наполеони, а јас ќе ти ја отстапам тебе целата стока, парите суви што ги има и девојчето.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Ете го овчар кај иде Пред себе тера магаре, Пред себе тера магаре Т’ варено со суви дрва.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
По завршувањето на обичаите килерџиите почнуваат да ги служат гостите со вино, ракија и мезиња: бонбони, леблебии и суво грозје.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
По блескавите, обгорени од сонцето, запотени лица на младите градители, се сливаше пот како мали вадички по сува напукана земја.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Зад нив седеа двајца, едниот сув и жолт светец од икона, другиот полна месечина со голо испотено теме.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Од тоа, некако чудно и за мене, лицето полно со сув лишај неочекувано му се собра.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Жал ми е за детулето. Во неговиот кравет легна сув човек со празен поглед.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
На пример, опурчаците — за олути на нови опинци, некоја шутка — за собирање суво зелје, суви сливи, круши, бонгур итн.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Коа го спомна Крстета и кога го изжала дека малецок го поцрни попот, таа дури и го исплака во себе со сув плач.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Додека мариовците пазарат, еве кај Петруша толку и толку шамии, шамивчиња, тулбени, грлувчиња, ракавчиња, капи, разни бугасии, ѓувезии, астари, што ли не; од Алекса Баба ќе кренат со оки шеќери, леблебии, суво грозје, смокви, газија и друг бакаллак; од Јашмакот — десетина дваесет рала чевли.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Утредента, додека сонцето сѐ уште се готвеше да отскочи на небото и да продолжи да ја пече жетвата, дедо Бошко, онаков сув, висок и подгрбавен, излезе од дома.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Се помачи додека излезе на патчето, за што сувите износени опинци ѝ се лизгаа по чипецот, но потоа бргу се изгуби зад ридот.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
