утре (прил.)
Утро да ја земеш и речи ѝ како да ја водиш на теферич, и отведи ја у планината да ја убиеш.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
Утре, дај Боже здравје, одење в град и назад нема да се вратам од овие тешки лакрдии што ми ги рече стариот, да знам оти за вистина клетвата негова ќе ме фати; пиле да се сторам, бело море и црно да прелетам, ама уште еднаш при татка не дојдувам.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Спасот никојпат нема да ни дојде од пропагандите, зашто ако е денеска едната посилна – утре ќе стане и другата таква, а првата ќе ослабне.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Народниот идеал се применува според историските прилики, и тоа што денеска било народен идеал - утре, по неговрто осаштествување, ќе му отстапи место на друг, за кој понапред малку се мислело.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Тие околности денеска го подигнуваат едно наречје на степен на литературен јазик, утре друго итн.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Денес сум тука, утре ме нема, оти ќе одам туѓа туѓина...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Со здравје, со здравје! Дојди утре кај мене да направиме сметка што му чини лихвата до есен.
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
КАТА: Како би било да направиме вака, да вечераме и ти Анѓеле, да си одиш сам вечерва дома, а ние утре, кон некоја доба, од како ќе поујдисаме, кон ручек да дојдеме.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
КАТА: Сите утре! Сега вујко ти ќе си оди сам.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
КАТА: Ами утре, мори, ќе одиме; да е за повеќе време јас би те пуштила. Оди сега! (Ана излегува плачејќи).
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Стани си утре порано дојди си вечер подоцна, наутро радост понеси навечер тага донеси - ај, пусти да е, пуст да би останал живот кучешки!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Утре на една софра ќе седнеме, пак... лично би било да си поделиме. Вака де, својски да си се погодиме.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Ако ние дозволиме — денес ти, утре други да се погрчуваат, тие ќе се намножат и, кога гледаш, еден ден, со помошта на правителството турско, тоа кое им оди на рака, ќе ни ја земат црквата и ќе останеме без црква.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Но, може ли да се случи навистина утре да биде невеста што ми се претскажа во руво невестинско? (застанува на местото кај што ја сонува и си ја претставува).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Утре ќе слезам на село при Спира – чорбаџијата, ќе му фрлам стадото.
„Робии“
од Венко Марковски
(1942)
Да гледаш тело синово ко камен фрлен крај патот, гроб да му утре не знаеш, со цвеќе да го покриеш, со солзи да го полееш, да гледаш а да не можеш, да писнеш и да прозбориш на последната раздела.
„Робии“
од Венко Марковски
(1942)
Фала, комшија ... Ние треба да се заштиштаваме... Денес ја тебе, утре ти мене...
„Гладна кокошка просо сонуе“
од Блаже Конески
(1945)
Женски глас се смее: Ајде ... ајде ... добра ноќ ... утре пак ќе се видиме ... Машки глас (тажно): Добра ноќ.
„Гладна кокошка просо сонуе“
од Блаже Конески
(1945)
Утре заминувам ...
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Ако сакаш - утре ќе бараме птичји седела. - Има ли? со недоверба прашав. - Што има ли? Ќе одиме кон Водно.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
