фрка несв.
фркање ср.

фрка (несв.)

Пенчо коњски фрка со врелите ноздри.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Море, цели секавици си фркаат меѓу запците од чешелот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А Толи уште не ја одвртува својата коњска глава од кај мене. Само фучи, само фрка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Целите сте возбудени, пуштате гласна музика, правите вистинско шоу бирајќи што ќе носите, едноставно правите голема фрка околу ништо.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Кога имаше ливади, пред да ги потисне водата, многупати коњите ги носевме ноќе на пасење. Тие тогаш 'рпаат од тревата и фркаа.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Скришно си пуши жената, па има фрка да не ѝ стегнеме тужба поради тутунскиот чад што продира во нашата дневна соба...
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
А патувањето низ животот ми покажа дека на мажите секој првпат им е фрка и дека, од силна желба и фантазирање, додека не си ја обележат територијата, лесно може да им се случи да се спремаат за „романтична“ средба со вино и свеќи, одбрана музика за која им требало истражувачко испипување на Ф Б и опсервирање на пленот, кој, колку повеќе ги одбива или ги држи на дистанца, толку повеќе им ја јакне потребата од докажување, а сето тоа да заврши само како романтична.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)