чучнат (прид.)
Жената седи чучната крај долгунест висок сандак преполнет со играчки од децата.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Ане од чучната положба се потпре врз тротоарот, го засили плачењето и лицето уште повеќе ѝ се искриви.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Ако сум черга под чучнати деца чирак биди чирак На земјата со пот портокалова.
„Омајнина“
од Афродита Николова
(2010)
