аман (изв.)
– „Аман, оче дуовниче, те молам, земи ме и мене со тебе на аџилак, за да се сторам и јас еден аџија, да и да умрам да не жалам“.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Аман, бре стрико Марко! Их, ама сте ја стегнале, сте се залепиле до земја!
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Ајде, ајде, моме Стојне, да бегаме! Аман, моме Стојне, да бегаме!
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Аман, бе Фидане, бе! Их, ама вино си имал!... (Седнува меѓу нив). (Момци и девојки, стоејќи во одделни групи, се задеваат.
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Аман, Арсене, пријателе, поможи ми! Кажи ми што да правам!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Момичиња гугувчиња, аман, аман, гугувчина, пуштете ме да поминам, аман, аман, да поминам.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
На десната нога, лудо, Голем нишан има! Ов, аман, аман!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Голем нишан има, лудо, — Собуј ми скорен, Јано, Од деснава нога. Ов, аман, аман!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
САВЕТКА: Аман, мори ќерко, што да правам јас сирота?
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Фроса поведува песна Кате и Паре ја придружуваат) Ќе те граби, џанам, ќе те граби со дебрани, аман, со дебрани, Со дебрани, ќерко, Со дебрани и мокрани!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Леле, ќерко што те стијоса да правиш вака?!... Аман, мори станувај, оти на идење се.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Аман... - Тој ѝ се сврте нејзе.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- Аман, стрико Бошко, - се помоли Мирче уште еднаш и, плашејќи се да не додева, стана си отиде.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Немаа и одеа да го молат Бошка: - Аман, Бошко, ќе му платиме, само да сака да нѐ почека...
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Бојана летна по дрвените скали и извика: - Аман, докторе, спасувај!
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- Аман, бегот ни ја грабна невестата... Падна пред коњот на пашата белокоса старица.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- Аман, само со дикат да не се докачат... - почна сега и Панде растревожено, за да не се расипе нешто од целата работа, која му се чинеше поубава и од најубав сон...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- Ви се молам... аман... Што мислите со нас? ...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Ќе и истепаше како нишчо!
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
А кој кого да каже кога речиси сите беа!
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
