гуга (несв.)
Шо ти прави момата? А порасна ли? Гуга ли? Оде ли или баре белки бор стое?
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Гуга, гуга за гугање. Море, се смее и почна да си го знае името.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
На прагот е, велам уште малку ќе истрча и ќе почне да плаче и да гуга.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Само подрипнува, ко џивџан и плаче. Тоа плаче, и јас мислам дека гугутка ми гуга, ми пее.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ја затекнав легната покрај Ирина: ѝ се пикнала под гуша и само ѝ гуга.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Си кажува нешто, си гуга ко гугутка.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Кога почна да не ми се живее Сфатив дека сѐ уште не сум се родила Кога ми се смачи од зборување Сфатив дека не знам ни да гугам Кога ми здодеаја луѓето и гужвите Сфатив дека всушност сум длабоко осамена Кога решив да променам сѐ Веќе беше доцна! 2008
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)
А јас, како некаков мисир, како некаков ушлест буржуј, се врцкам околу неа и гугам: – Ако ви сака душата – велам – да каснете едно слатко, не стеснувајте се. Јас плаќам. – Мерси – вели.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
