ежави (несв.)
И градите на ова издолжено тело ритмично се шират и се свиваат, и невидлив грч поминува во крвотокот и ладнина ги ежави коските.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Му се ежави кожата од непријатното претчувство.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Кожата ми се ежави кога ги слушам твоите бабечки стравови и не знам какви уште дивотии! - се лути Арсо.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Само од помислата на скелињата косата му се ежавеше и секоја жиличка од неговото тело врескаше: НЕ.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Тоа не можеше да го оттурне ни со раката, со која одмавнуваше неколку пати, ежавејќи се.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Бррр, и сега дури ми се ежави косава од нејзиниот вресок. Писна и диво замавта со рацете.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Ги гледаа крстовите издигнати над снегот и се ежавеа.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
кога ќе испуштаат душа - кожата им продолжува и понатаму да им поигрува, да се тресе, како под неа да јураат ситни бубачиња со голема брзина; другите ајвани, пак, коњите, магарињата, маските, ждребињата: пред да паднат, да се стропачат на земјата, се тетерават à наваму à натаму како пијани, како бунило или треска да ги зафатило: одат па се повраќаат, тргнуваат кон една страна, кон друга, се завртуваат во круг, и како пред нив да се отвора голема бездна, ги опнуваат нозете во земјата, се потргнуваат газум-газум и паѓаат; кога ќе треснат на земјата, продолжуваат со главата да мавтаат на сите страни како да сакаат да скинат некој невидлив оглав со кој се врзани, и удираат со предните нозе, гребат по земјата и, чиниш, си копаат гроб или кинат нешто што ги сопина; испуштаат душа со подзината уста, со искривена муцка, со пуштен јазик, со очи смигнати или отворени и рогливо извртени; над нив се собираат сите птици, сите кучиња од селото; дрпаат и завиваат; луѓето ги слушаат, се ежават и ги колнат: главата да си ја изедете!
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
XVIII Северецот и Југот пак почнаа да се бијат над селото; луѓето изнапатени од нивните завери со кои правеа пустош, се ежавеа и ги колнеа.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
- Само не знам дали е ова благослов, или протерување како сатаната... Ги гледаа крстовите и се ежавеа.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Го слушаа луѓето писокот на породилките и морници им врвеа по снагата, се ежеавеа.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Само, понекогаш, на полноќ го слушаат виежот на кучињата и се ежавеа од страв, дури во сонот.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Истиот миг силен бран му го преплави целото тело, ежавејќи му ја кожата.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
