зелје (ср.)
Тој е млад — мал, не чул, не видел, и ќе застане како теле во зелје. Не е вака?
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
На пример, опурчаците — за олути на нови опинци, некоја шутка — за собирање суво зелје, суви сливи, круши, бонгур итн.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
По средината на полјанката, најубавото и најчистото место, беа распослани бели, ленени чаршафи, а врз нив веќе беа наредени тепсии со баници и зелници, тенџериња со чорба и грав, пиперки, чинии со сирење, со зелје.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Додека шишенцето кружеше меѓу наседнатите, додека постарите мезетеа од сирењето и зелјето, Кирил го парчосуваше јагнето.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Колку за семе останаа и машки и женски, макар половината; може и преку половината изумреа.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
„Или јас тебе ќе те убијам, или сама ќе се убијам“, му рече еден ден кога Полин наполу го отфрли лебот и другите јадења и започна да ја засмрдува куќата приготвувајќи јадења од разни растенија што така диво растеа во природата: штавеј, блостурци, див спанаќ, лобода, ардукли, киселачка, разјан, зајачко зелје, шумска салата, мајорок, чубрица, дрезга, мечкино грозје, рајчица, шафран, жолта месечина, пиперица, горчица, див лук, брашнарка, граорка, гомбел и др.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Некои жени што береа зелје, се неправаат, гледаат во мене и се крстат. 25
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Сосе ракатки зелје во рацете се крстат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
По две недели ќе биде Свето Благовештение; дотогаш во ливаѓето и оградите ќе стаса зелјето па за да зготват жените за празникот Риба на зелје под вршник, тие, мажите, ќе мораат да отидат на Црна и во Блатото за да изнафатат риби.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Како што го сторил тоа со зрната, со плодовите и со зелјата, кога ги поучил луѓето дека едните смеат да ги употребуваат за исхрана, другите не.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
- Ајде, измијте ги рацете, - ни се обрати на двајцата, - ќе ви пресечам од питава. Со зелје е.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Да, тој ќе стори нешто, навистина. Лицето му било како полеано со варено зелје.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
По неколку поминати чекори затворив очи и празнината обрасната со пиреј и диво зелје ја полнам со куќите на Нановци, Дамовци, Пурдовци, Ласкини, Поповци, Доновци, Љаповци, Пинѕовци, Пеновци, Шкокловци, Трајковци, Наковци, Пандовци, Фиљовци, Гуљовци и другите до бројката 54 родови и куќи под чии покриви живееле 400 души и уште педесетина на гурбет отидени отаде големите води.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Налактен на колената и со брадата и устата втиснати во вкрстените збрчкани дланки, молчи и натажен поглед има вперено во дворот обраснат со коприви и диво зелје.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
