месија (м.)
Мислам, ја сметав оваа насловна за пакосна месијанска слика.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Една многу интересна еврејска поговорка вели: „Ако спасиш еден човек, си го спасил светот.“ - тоа е обратна верзија на идејата за месијата: еден човек може да го спаси светот, но да се спаси човек значи да се спаси светот.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Но, греши кога сугерира дека Бојс е сепак подобар политичар отколку уметник и греши исто така во својата последна книга (2) кога го зема здраво за готово прочуениот концепт на проширена уметност и прави од месијанската визија на уметникот свој непремостлив хоризонт.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Јас продолжив: - Што можеше друго да се очекува: Се појави Партијата со својата месијанска улога.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Загубата на еден деспотски авторитет се распрши накусо во јалово и комедијашко дебатирање на групи бивши поданици кадешто сите „буџаклиски” идеи се струполија на сцената како месијанско лакрдијашење, како проводаџиство со разни лицитарски „искупувања” на националната душа, како евтино магионичарско залудување на зашеметениот народен инстинкт за опстанок.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
За денешниот хрватски интелектуалец да стигне до рангот на народен мудрец, национален интелектуален месија не му е потребно ништо друго освен претходно да не се ни обидел да стане граѓанин, во онаа апстрактна еднаквост со сите граѓани на државата, без оглед на професијата и формалното образование.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Се создаваше новиот човек во сите димензии. Човекот Месија.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Георг Фридрих Хендел пред да западне во длабок сон по тринеделната борба со неговата Месија.
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
Но не можејќи да се ослободи од атавистичкото верување дека власта над народот му е месијански одредена од некоја далечна, мистична сила, која може да биде само божја, Бургиба никогаш нема да се ослободи од неа, дури и кога сенилноста и немоќта видливо ќе ја ограничат моќта да владее.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Едгар Морен, оваа состојба на месијанска идентификација на вечниот суверен со правото на владеење над судбината на народот, овој вид на делириум во владеењето, го толкува како нарушена психолошка визија на суверенот, блиска до митската интерпретација на власта од страна на вечниот владетел, особено во годините на залезот на животот, кога конечно смета дека власта која ја има му иде од далеку и оти му е доверена од бога и дека само пред него треба да одговара!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Вечната клетва секогаш ќе те стигне Во секое време, низ животи многу Одлучи понизен да бидеш пред Свјатоме Богу И секогаш во предност пред другите ќе идеш Ќе бидеш признат, ќе бидеш свиден Ќе бидеш благословен и можеби некој иден Наш спасител, месија пратен Од народот свој по барање вратен Нови надежи да донесе во земјата ветена Неомеѓена, единствена, осветена! 2008
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)
А инвеститорите сепак не се некои нови месии кои се интересираат за благосостојбата на некои далечни народи.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Време е очајот да се измоча и одземената слобода да се грабне време е во ова невреме мачно месијата мајка да ни расплаче Да можат и сонцето би го згаснале просветлени демони во мрак да можат сите би не убиле време е да им застанеме на пат Парталави души нечистотија шират со омраза нѐ распарчија до коска време е за сурова војна со овој болен и импотентен свет
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
