осакати (св.)
- А ако го осакатеше? – рече Трајанка.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Искорнете му го тоа што му е во срцето, осакатете го, ослепете го, за да не ви избега.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Тие тепаат, но не убиваат. Правилото е: Осакати, ама не убивај!
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Осакати! Посеј во нив малодушност. Осакати за да се плашат од нив и осакатените!
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Во дворот Јанчески дотрчаа жителите на Потковицата и никој, освен Турците, не веруваше во приказната што лелекајќи низ дворот ја огласуваа Јанческите: Руса нивна во визбата, на некоја шајка, си го огрубела лицето, за малку и виделото ќе си го осакатела, но и никој не ја оспори гласно.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
- Престани, проклетнику. Ќе ме осакатиш...
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ама тоа да ни е за ум: тепачката е лоша работа. Да осакатиш другар, човек.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Останале живи... не се осакатиле...“ кажуваше мајка му, а солзи ѝ се тркалаа низ бледото лице.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
„Имал среќа - и тој и ние“, повторуваше мајка му, “не се осакатил.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Многу ме погоди кога ми кажа дека играла многу добро чочек пред да... ја осакатите.
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
Кога ќе помисли да се помести за да се пресегне по куферчето, диференцијалот е на ѕидот, но кога ќе посака да направи чекор за да се пресегне, фатен е од тежината на диференцијалот што сега секој миг може да падне и да ја осакати Германија.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Оптоварен со тајни и со амбиции, животното чувство на тој човек се осакатило и, така сакато, го сакати, еве, и мојот живот.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
На Бог му пркосат, клеветат и мамат горделиви среброљупци со суети полни грабаат плодови и шејтанот го слават болни од алчност, подмолни и злобни Вавилонци бдеат над мрачното небо морално да нѐ осакатат и збришат но пирејот нема намера да згасне Господ го создал да живее вечно
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
И птиците не се делат од своето јато Кога газиш, погледни , ќе се осакатиш од тло со трње животот е полн со веројатности Остануваш, ко изгубено кутре сред густа шума Лавови бездушни ќе те распарчат и нема да пуштеш ни солза...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Еден треба, мора да гризе земја или да биде осакатен, зашто пушката не само убива, туку и осакатува.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
