ослободи (св.)
Кога се ослободи Бугарија и се усили државата на Немањиќевците, во која влезе поранешниот дел од Македонија, т.е. денешна Србија, – таа, т.е. Македонија во денешната нејзина големина уште остануваше византиска земја, каде што продолжуваа да се креваат востанија против Византија, за коишто се бараше сојуз и покровителство од соседните држави.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
До крајот на првата 1/4 на XIX столетие се ослободија од Турците сите балкански земји, освен Бугарија, Тракија, Македонија, Босна и Херцеговина.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Таа ги ослободи Србија и Бугарија; таа им помогна на Каравлашко, Грција и Црна Гора да се ослободат.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
А после дома ќе пратат абер: „Филан се наоѓа кај нас, пратете сто, или двесте наполеони — тука веќе колку ќе им коптиса душата — за да ви го ослободиме.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
РИСТАЌИ: (се обидува да си ги ослободи рацете, потоа со очите им дава знак на Саветка и Антица да го нападнат Илија).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Мече се ослободи и почна испрекинато: – Гледаш ... друже команданте ...
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
После ослободувањето, во новостворените услови на нашата Народна револуција, тој се пројавува како детски поет.
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Мијале се обиде да се ослободи но ние однадвор бевме посилни.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Мрдаше со рамениците да ме стресе, мавташе со нозете да се ослободи од живото клопче што го тргаше кон земјата.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Го напоруча убаво, убаво, и Петре изјави желба да остане со брата си во првите редици и да се бори за ослободување на неговото село Старавина.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Трајко сѐ знаеше, а уште повеќе дека Петко е сиромав, но имаше полномошно од селаните и го ослободи од таа страна Петка.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Крсте и Неда останаа сами. Необично на двајцата, ама веќе се приближија еднододруго и почнаа да се ослободуваат.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ја кревам секирата. Ќе го ослободам ли од тегоби?
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Пред плисоците, на крај од жолтата суша во која се множеа мешлести бубалчиња што ги ослободуваа покосените и непокосените класја од зрна, по земјата се тркалаа со невидена брзина проѕирни топки електрицитет, ги косеа овците по планините и луѓето по улиците, ги гореа амбарите и ги поцрнуваа куќите, внесуваа во срцата страв и болка.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Потоа, така разбиени, живееја и умираа за себе ослободувајќи го просторот за други шумови: суво крцкање и сонливи монотони удари на лизгави поткови.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Треба како доилка да се ослободам од него.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Гледај, рече дрвеното лежиште, и тој виде: џиновски стебла во златноцрвени облеки го држат небото на своите плешки и полека се ослободуваат од својот мртов товар; сончевите млазови бавно ги погребуваат лисјето.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Овој им се заблагодари што го избраа и во оваа година, им напомна дека по ослободувањето на Анѓа кадијата сигурно ќе ги нападне, та според тоа им претстојат тешки борби.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Окованите патем се плашеа и се радуваа. Одеа колку што им дозволуваа тешките пранги и си мрмореа тивко меѓу себе: – Сега ќе биде што ќе биде – ѝ велеше Јован на Сирма. – Ако те ослободи тебе султанот како жена, за мене да не жалиш.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Кадијата ги прегрна двете кадани што му седеа на колената, ја здружи главата со нивните и се заѕури во играчицата која се виткаше како змија низ трева. – Аферим, бре Халиле-е! – се провикна кадијата, ги ослободи своите раце и почна да плуска силно.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
