очекува (несв.)
– Да, ние треба да знаеме оти од учеството на сиот “концерт” може да се очекува големо неблагозвучје, помал притисок врз Портата, отколку што може да се очекува од работите на двете најмногу заинтересирани држави.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
106. Тоа нешто не се предвидуваше, зашто се мисли оти името „Бугарин” ќе ни донесе сѐ што очекувавме од народното движење. Но во пресметките се излагавме.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Таа даде многу резултати, само не оние што се очекуваа.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Го очекуваа првиот снег. Откај Шар бришеше студен ветар, штипеше за лице и ги соголуваше уличните дрвја.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Се согласив и појдов со нив очекувајќи ја оваа голема акција со возбуда. Па... станував Црн брат.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Аким се доближи до мене. Врелата пара на млекото ме удри в лице и јас отстапив еден чекор очекувајќи нешто непријатно од ова неразбрано и силно момче: прст в око, нокти в грло.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
— И со запрен здив почна да очекува одговор.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Очекуваше сцена и солзи. Место сето тоа, таа замислено рече: „Јас те сфаќав и мислев дека и ти ќе ме сфатиш.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Безизразно гледа во прстите на кловнот и очекува тој најпосле да го вдене конецот низ тесните уши на иглата.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Заедно ги свртеа очите кон неа и заедно видоа она што не очекуваа.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
- Борисе, те бараат. Дојди. Борис сосем и не го разбра и ждрака во другарот. Очекува уште некој збор. Момчето го влече за ракав.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
А тоа стана многу попросто отколку што очекуваше, едноставно, како што се забуца еднаш челичната острица во старата ленена кошула: прсна панцирот на мракот кај неговото лево рамо и откри отпрвин врелина и напнатост, потоа и млак бол.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Кловнот зачудено трепка со едното око и очекува.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Вечно полупразни перони во долго очекување на една трошка радост и сива карпа од страв пред пристигањето на едно умирање Рамни мермерни подови што го мазнат лавиринтот од изгубените стапалки пред едно вечно чекање што сака никогаш да не дојдат возовите со мала кратка радост штом можат да донесат едно крајно умирање
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Без страв дека ќе бидеш наречен празен фантазер или глуп, неспособен, дури и загрижен сопирач на она што се сака, очекува!
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Почувствував тешка рака врз рамо и се сврте не очекувајќи никого.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Очекуваше дека пак ќе ја види враната но таа не се покажа веќе.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Секое нешто во кое се загледуваше, разбудуваше море од спомени, ја враќаше во далечното минато и копаше во нејзиното срце, кое изгоре во огнот на нејзините копнежи и напразни очекувања.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Човекот се тресеше со дигната рака кон челото и очекуваше, но секаде, до кај допираа пипалата на слухот, се постилаше недогледна рамница на тишина.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Лежеше и пак си мислеше и размислуваше. И очекуваше нешто.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
