саштиса (св.)
Пуста стројница! Колку бргу, со какви зборови и со каква леснина го саштиса таа ресенскиот момок за момата, единствената ќерка на Попставревци...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Таа не проговори. Замислена, саштисано гледаше во прстењето...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
По овие зборови тој раскажа приказна со која ги саштиса сите околу него: - Знаете каде е Горна Порта, им рече со таинствен глас.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Посебно го саштиса кучешкиот посмртен ритуал што го доживеа или можеби го откри последнава зима.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Да се саштиса човек и да се чукне, господи!
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Да се саштиса човек! Така велеше мајка му, Влаинката од Белица.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
