сват (м.)
– „Ах, проклет да е тој саат, си велел сам со себе Силјан, кога им грешив на мајка и на татка, да ме втаса ваква клетва, бев човек сега и да си ги пречекав сватовите, и јас да се веселам како сите што се на свадбава.“
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Застанал зетот пред врата и сите сватови на коњи, наметнати со белите јапанџаци, на главите фесови тунузи преврзани со белите чалми, опкачени сите со пиштоли жолтомедни, а на нозете сите со скорни црвени.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Се задале сватовите од под село да идат: нункото напред со ургулицата в рака, по него зетот и сите сватови, свирејќи со гајдата и фрлајќи пиштоли дошле во Божинови дворови.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
СТРИКО КОЉО: Е, свату! Ај, нека е среќно!
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
СТРИКО КОЉО: Кажувај, свату, што е ред за момата да се даде. Адет ти е, адет ми е!
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
БОЖАНА: (Го свртува разговорот од опасната тема) Како е сваќата, свату?
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
МИТРЕ: Готово му е сѐ. Одовде до Струга ќе оди со Пандета, сватон твој, а оттаму има и други што ќе одат заедно до Битола.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
По нив се сватовите. Откако завршува песната, Василка оди и застанува пред младенците).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
— Такви се, свату — сваќе, такви! Голи, боси, гладни, ако и кабулите — да ваќаме рака, ако не — вие живи, ние здрави, ќе си го бараме сете чарето! — им велеше Ѓуро на сите идни сватовштини и стројници што идеа да му ги бараат неговите „бендене моми".
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Попот ќе оди со сватови по снаа кај Рожденката, а таа — кај Анда.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Попот жени, Андо Андовски мажи, а Рожденката — и жени и мажи. Сите тројца збираат сватови.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- Не биди аџамија, можат да се докачат сватовите... - со присторено весел глас му рече Мискарица, настојувајќи на севозможни начини да го склони Пандета да се откаже од својата намера да ја види момата пред стројот...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Попставревци - коњи не ги стасува: ете, и Робе им направи чест. Сега уште зетот со сватовите да стаса...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Таква свадба, толку сватови, толку веселба никој не беше видел.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Кога ќе настапи зимата, китените сватови да можат да се загреат и да се поткрепат со црвено вино...
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Командирот Планински ја зеде машината и напиша: „Драги Тале, како што ни јави, напладне ги пречекавме „сватовите“ и убаво ги дарувавме, заробивме двајца Дојчовци, а еден Италијанец сам се предаде.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Сватовите донесоа тепсии со ориз, со грав, со компири - пупа. Со скала да се качуваш на нив.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Па ајде - сватовите, чекачите, закониците, - излегувај надвор и реди крвчиња по патот, во калта.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Е да простиш, свате, од ова немаме подолу, ќе вели мајка ѝ на Велика, немаме ни повеќе, ни помалку, ќе вели.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Без сватови, со штогоде музика, партизанска, и против волјата на родителите.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
