седеф (м.)
Не можеше да и ги види очите, не знаеше дали се седеф во влага.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
- Јас еднаш сум се родил, вели војводата, и еднаш можам да простам, вели, а ножот уште му игра во рацете, ко сок на летен припек му игра, ко змијско око му светка седефот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Плачот на хармониката со многу копчиња од седеф ги растажуваше и им ја распалуваше крвта.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Освен тоа, ако можело да се памети, секој од нив носел под арапската антерија скриено крвче од седеф.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Го повикувале на свадби, на сунети и на празнични седенки да везе на тамбура украсена со седеф.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Замрзна седефот, зашто во мислите го врзуваше со некаква студена пустош и осаменост.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Сиот мебел и оружјето во кое имаше седеф беа отстранети од неговите соби.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Од допирот на седефот и од самиот поглед на него му се тресеа забите и морници му минуваа по кожата.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
