сѐ (зам.)
И како што се размешаа јазиците и наравите и обичаите, наредбите и законите и искуствата*: на Египќаните - геометријата, на Персијанците, Халедеите и Асирците - астрономијата, гатањето врачањето, маѓепсувањето и секаква човечка вештина; на Евреите пак, светите книги, а во нив е пишано дека Бог го создаде небото и земјата и сѐ на неа и сѐ по ред како што пишува; а на Грците - граматиката, реториката и филозофијата.
„За буквите“
од Црноризец Храбар
(1754)
и што бех на христиани добро учинила, и кој зло ми чинеше ја не му се љутех и трпех сѐ што ми чинеха лошо, и некои што беха у жалби и неволи — и јас плачех и жалех со них барабар, или некого от греховни работи отвратих, или си задржих јазик от клетви и л’жи и от праздни зборови, — сите мои добри работи видох ги како днеска учинени и се зарадувах.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
Знам, свето е за херојство и подвиг да се слуша ... - Сѐ молкна. Сегде тивко е ...
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Мина сја ден, вториј, третиј, мина сја недеља; ништо нема, сѐ е мирно в село, п' околија.
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
И ете кај си правиме така од илјадници години и дури стои веков, Силјане внучко, сѐ така правиме", му рекол домаќинот и друзите.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
– „Ејди, синко Силјане, му рекле старите, ние сме дојдени во вашето село Коњари уште не беше роден ти; ние сме живееле на вашата куќа; ние знаеме сѐ што имате дома, ем поарно од тебе.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
– „Еве зошто ние знаеме сѐ што имате дома, Силјане, му рекле, оти ви седиме на куќите; ние се правиме штркови, Силјане, и ви идеме во вашето село и во сиот вилает ваш“.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
106. Тоа нешто не се предвидуваше, зашто се мисли оти името „Бугарин” ќе ни донесе сѐ што очекувавме од народното движење. Но во пресметките се излагавме.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Значи, јазикот е главно физиолошко – психолошка способност на човекот и како таква зависи од сѐ што прави да се менува човекот, т.е. со развивање на еден човек и еден народ се развива и неговиот јазик, со нивното опаѓање – опаѓа и нивниот јазик.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
„Далекувидната” политика на кнезот и на неговите „самостојни” и „национални” помошници требаше да предвиди сѐ и да ги предупреди несреќите. Но тие тоа не го направија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ама сѐ е со време. Времето ги раѓа, тоа ги учи… Здравје!
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Сѐ на ветар!... Есен поминува, зима дојдува!
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Море... жената е за сѐ крива! Е, што ќе ја изнатепам!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Од сѐ да се откажам, од сѐ да побегнам, во манастир да се затворам!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
ПОЦКО: (Се смее.) Е, бре брат Арсо, ти на сѐ капак! (Сипува вино.) Ајде сега вино црвено, да биде уште повесело! Повели, куме!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
МИТРЕ: Еее... тоа е, се рекол зборот. „Нема сѐ токму на овој свет“!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
МИТРЕ: Готово му е сѐ. Одовде до Струга ќе оди со Пандета, сватон твој, а оттаму има и други што ќе одат заедно до Битола.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
АНЃЕЛЕ: Да може човек сѐ да донесе... Пак за компири кому му паднало на ум!...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Со самото тоа не беше свршено ни со феудалната идеологија, што во Германија сѐ уште имаше доста свои поборници и бранители.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Таа е зависна и независна, се „објективизира“ во природата и општеството, по степените од дадените и допрва создаваните појави на природата и општеството, во нивните најразлични, најмногубројни и сѐ повеќе растежни страни и форми.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
