тече (несв.)
А она не му отговорила ништо, ами текле је слзи от очите и учинила ишарет да ја поможат нешто.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
И шумоли поточе, брзо ко змија, течејќи, кристални води леејќи.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Ко лице и песната бестрасна беше, но река в кристално корито, чинам, што тече низ песок, гонејќи ја полека-лека жедта на тие што минат.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Блазе си им анасана на граѓаните, тие ете тие живот поминуваат ја, а не како ние селаните ќе испукаме од горештина, пот да ни тече од челото како река.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Сетете се за светскиот победител, за светската слава на Македонија великиот Александар Македонски; сетете се за храбриот цар Самуил, македонскиот великан, за прекрасниот Марко Крале општословенска слава, – дека во нив течела македонска крв; тие од небесните височини бдеат и го благословуваат нашето започнато дело.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
ЈОРДАН: Сполај му на господ. Да не се поплачам, ако не тече, капи. Ама капка по капка, море станува...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Тече ли Вардар нагоре? — Тече.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Болка боли - болка гори болка тече, душа мори.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Покрај ниви, покрај лаки покрај сниските брегови, вода тече - вода влече селски с'лзи, селски маки селски таги и јадови.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Течи ми водо студена! Течи си — рони брегови! Течи - и нам низ срцето нели и крвта ни тече?
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Каде те слушам кај што говориш, санким мед ти тече низ устата. Блазе!...
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
И сега течат векови светли на шир и долж со твојата реч, само тебе, мој маченик клети, те гмечи тежок тирански меч.
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
Крстатни орли горе се вијат, в шумици диви ѕверој се кријат, долиње стрмни долу се сечат, рекички бистри брзо ми течат...
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Греј ми, греј ми солнце златно, течи, бистра водо моја, да избелам бело платно и дарови да навезам ..."
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Ој, Вардаре, бистра водо, течи, шуми низ долови, рони карпи и брегови, носи маки и јадови.
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Апсењето на стариот крпач Адам го заборавија, бракот на писарот и бабицата тромаво и еднолично течеше - без разделба и без деца, агентот не претставуваше веќе никаква новост; се заситија луѓето од него како деца од дрвена играчка, скршена и деформирана, на која ѝ се излижала бојата.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
- Ти тече крв, рече некое од децата.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Во старата зграда на гимназијата сѐ течеше бавно и секојдневно како порано.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Имал к'смет човекот, ќе му тече куќата мед и млеко.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Се гледа дека најстина тече моа крв во тебе.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
