ужас (м.)
Но господ на робјето виде од вишното небо колкав е нивниот ужас, и нададе уши стенчивиот глас да го слушне - плачот на тие што служат.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Се чуди со ужас и денес албанското племе што јунак татко ти беше; со славата побратен, сердар, тој целото време беше на херојство решен.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Штом слушаше ти за неговото убиство, твојот поглед пламнуваше а ужас; и, вцрвен од лутина, клетва ти даде во својот гнев - дека одмазда ружаш.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Војводата дури во ужас го колнат, и што дека дело тој свештено води.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
Темно е, не се гледа прст пред око и само од време на време кога светнува секавица, Мече со ужас гледа дека се возат не на чун, туку на шаварно острово ...
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Последните зборови на сопственикот му го открија на Аргира целиот ужас што ја чекаше тајфата.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Најсетне сфаќа. Доцна. Премногу доцна. Но сфаќа: амбис без дно... Ужас.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Каде и да се свртам, неписменост, суеверие, сомненија, ужас, ужас - просто не може да се живее.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
НЕДА: (Во ужас го остава писмото врз масата.)
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Ужасот на нејзиното лице е поголем со секој прочитан ред. Додека таа чита, Луков продолжува.)
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Слабото, малечко тело не се помести: - неподвижно лежеше врз детската дланка што трепереше од ужас и жал.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Кога не можеше повеќе да остане притаен на својата само за една педа недофатлива височина за нивните скокови, во која неретко, само за еден кус миг, успеваа и да си ги впијат своите муцки секоја од тие отскокнати и спалавени дивинки; кога немаше повеќе сили да остане ни со затворени очи над тој ужас, тој пукна во самата средина на тоа клопче пред себе и сега веќе не успеа ни да ја додржи пушката.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Секој миг се очекува да насрне пеколот, а после - се знае: ќе се сневиди сѐ она што со векови се создавало, ќе замириса воздухот на пепел и јаглен, а по малку ќе останат само урнатини, поцрнети и голи, што нема ќе сведочат за доживеаниот ужас.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Исчезнале од лицата: и маката, и стравот и ужасот што толку време ги стегаат во душата.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Некои од луѓето со ужас зборуваа дека може земјата да пропадне на места и да нѐ потисне и нас.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Ќе гледаат селаните угоре! Ужас, ужас! Бог, бог! Ајде со мене. (Станува)
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Одеднаш со ужас се сетив - а Ели?
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Бездушно заигра црниот оган по стеблата, по гранките, го зафати покривот од сите страни и како се скаменија децата од ужасот така се чу она темно, она грозно крцкање на гредите како коски човечки да се кршат.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Се создаде некоја врева, зачкрипеа кочници, а кога се подисправив и ја свртев главата - занемев од ужас!
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Дека му се случило нешто на некое од децата, или дека му се случило нешто на Јосифа, или дека, или дека, а кога Јосиф со испрекасан здив изустува Некој дојде во Потковицава, по Градишки Пат, една единствена помисла, еден единствен ужас, оној од пред толку години, кога `Рслан бег и другари му ги исклале сите возрасни Акиноски, му ја згрозува душата и му ги посекува нозете во колената.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
