Кочани (име.)
- Јас сум „кираџијата“ - се претстави човекот. - Наминав наваму! Ќе купам кочански ориз.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Потоа дотераа еден „наивен" кираџија што носел ориз од Штип и Кочани, кој исто така не се вратил назад во одајата.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Таму, меѓу басмари, аџии, скитници, додека од преголем котел некој анџија ќе сипува во чанаци преварен грав со козји дробенки или бел пилав од кочански ориз, ни оние неколцина Турци што ќе се нашле на своја софра и со свое оружје, од анџар до кременка, не ќе им биле туѓи и страшни; плиснати со оган и загреани од скомињава ракија со која се пее и се плаче, тие ќе се разграштеле, ќе се погледнале со сочувство и машко охрабрување и ќе пресметале што уште им останало во торбите и дисагите и колку имаат на колите сено за добитокот.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
А населението си се вика: кочанчани, кочанки, а децата - кочанчиња.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Решението е во хидросистемот „Злетовица“ со што би се разрешило водоснабдувањето на градовите: Штип, Пробиштип, Свети Николе, Виница, Кочани и Кратово.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Ова се случуваше онаа година кога го завршија со геометарот Лев од Одеса премерувањето и обележувањео на трасата на пругата за Кочани.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
„Каде ни отиде разговорот: од Кочани до инстант палента!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Во Кочани главна стока на трговијата бил оризот.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Динамитот добиен преку Кочани и Велес во Солун пристигнал во февруари 1903 година.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Тој човек од Црвениот крст јас не го видов, Сврделот на прекар го викале, ама еднаш кога бев во Кочани, ја видов ќерка му.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Шатев не признал дека динамитот го транспортирал тој до Кочани.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Ги известија властите од Кочани.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Зеленилото се уплеткало, шума, џбунови, високи треви, го криеја гробот. Никој не можеше да го пронајде. Си заминаа... за Кочани.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Залудно ќе викам по тате, тој е далеку, во Кочани !..
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
А дрварот кој одмара под замолчаната воденица напуштена од водите и зборливите птици ме почести со две-три голтки од пагурчето и со приказна од Четириесетчетвртата, кога окупаторот, по борбите на Осогово, ги растовари во дворот на Кочанска црква дванаесетте мртви, од своите...
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Живее во Кочани и дел од својот студентски живот го поминува живеејќи и работејќи во главниот град Скопје.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Во мислата да се вратам повторно во Кочани на годишен одмор моментално ме предомисли другарка ми Ило.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
