витез (м.)
Истрча целото село да го пречека: напред одеа музикантите, свиреа со труби и тропаа на барабанчиња: нивната бучава го заглушуваше просторот; по нив, качен на коњ, одеше Лоте, облечен во алишта на витез; луѓето плескаа, го поздравуваа, а Лоте им мавташе со раката и им отпоздравуваше како да оди или се враќа од поход; зад него одеа циркуските коли ишарани со дречливи бои и креваа прав, тропајќи по нерамниот пат и влечејќи се бавно по преморените коњчиња што ги влечеа; од прозорчињата на колите ѕиркаа циркузантите со ишарани лица; по нив одеа кафезите со животни кои ѕиркаа низ решетките и ги подаваа муцките кон децата што трчаа по нив и врескаа.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Кругот е завршен – црномурестиот витез со жолтата наметка поаѓа кон Градот, а идната хранителка на змиското семе копнежот незадржливо ја води од Градот, кон прегратката на блискиот незнаенец.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Витез во оклоп, на Лордот Хари! Го удривме!“
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Клучните симболи на националистичкиот кич се врзани со националниот идентитет (оттаму во иконографијата она мноштво од грбови, витези, католички и православни крстови, скулптури на историски јунаци).
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Колкумина витези, прашувам, исчезнаа поради тоа чудовиште и пропаднаа, како што и ние ќе пропаднеме?“
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
„Мој витезу,“ рече со сјајни очи, „твојата госпоѓа те наоружува за борба.“
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Оној млад човек кој и додека чекори се чеша од стапалата до главата и назад ќе стигне до бедемите на друг град, и ќе посака таму да влезе, но ќе го убие еден витез, кој неколку дена пред тоа ја освоил својата сакана на витешки натпревар и ѝ испеал песна, со рими искажувајќи ја својата љубов.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Тоа воопшто не му беше тешко со оглед на тоа што тој беше стручњакот кој, обраќајќи му се на доктор Фауст, знаеше да се претвори во витез со црвена наметка.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Неизмерна е радоста, сите сме способни за нови силни чувства, човекот е борец, витез и наследник на животот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
На него витез во оклоп седи смирен. Се спрема за борба крилата и вишна.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Сама, поосамена од камен, од витез железен во трошна антикварница. Отфрлена, опкружена со погледи.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
