вовче (ср.)
И тоа само до станицата, а потоа со вовчето...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Мило ми е што повторно ќе можам да се качам на вовчето да трчам по прозорците додека тоа со клокот и тресок се провира низ планинските процепи или низ селата со куќи построени како стражари крај пругата.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Најпосле и вовчето зазбива сѐ посилно и посилно, па се вовлече меѓу дрворедите згустени крај шините.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Патувањето со ова вовче, наспрема големиот воз Балкан-експрес со кој и покрај некогашната голема желба на Татко да продолжиме кон западна Европа не отпатуваме никогаш, ни се чинеше како да нѐ носи во небото, до некој облак, како во слика на Шагал.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Мајка на патот го бараше просторот каде што пред многу, многу години, тогаш во обратен правец, со едно прастаро вовче кое исчезна со тесната пруга, со Татко и со нас децата патуваше кон Скопје, крај реката Вардар каде што останавме засекогаш, во друга земја, со друг народ и дел од нашиот.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Колку ли пати го забрзувавме или подзабавувавме ова вовче во тунелите на сеќавањето.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Јавнат од тежината на неброените санки, исповрзани со илјадници ледени вовчиња, еднаш дебелиот мраз на Леденото Езеро попушти, попукна.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
XXVII Заминавме од градот на истекот на реката од Езерото, кон главниот град Скопје, на новата Народна Република Македонија, дел на новата југословенска федерација, со малото вовче, на едно од неговите последни патувања по војната.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
По нашето последно патување, пругата плевел фати, а вовчето исчезна во заборавот.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Патувањето траеше долго, предолго. Вовчето, мало, старо, со маки и забревтано се искачуваше по ридовите.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Потем се слушна рапавиот, но силен пискот на локомотивчето и вовчето забревтано појде удолу. Кон новата станица на нашиот живот.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Мајка и ова патување со вовчето кое требаше да запре во новата станица на судбината, херојски го поднесуваше.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Многу години подоцна, кога во родната земја, со натчовечки сили, се изгради пругата од Тирана до Поградец, односно до самата граница, се крена, од другата страна на границата, и пругата на нашето мало вовче.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Јонче го знаат ко весело момче се дружеше често со другарот Јовче во лето во дворче се редеа вовче и секоја вечер беше авионче.
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
