вратар (м.)
Никој, ни старецот - птица од својот вратарски кафез, ни болничарките.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Вратарот се упати кон Татко. Сакаше нешто да му каже, но се двоумеше.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Не знам од која причина но тој ги повтори уште еднаш познатите наоди: дека вратарот изјавил оти преку ноќта портата не ја отварале а и утринава ја нашле заклучана; притоа и објаснувањата што ги добил од дежурниот лекар Јованов се движеле во слична насока.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Не го ни забележаа професорот, кој излезе од својата работна и лежачка просторија, како вратар на целата барака, и се претстави со сета своја должина како кускуле.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Секоја вечер четириесетина стражари и вратари ја затвораа вратата и сѐ до зори вардеа, така што никој не можеше да се префрли одовде ни од едната, ни од другата страна на брегот.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Тоа беше врската клучеви која морав да ја оставам при излегувањето, на надлежност на вратарот, кој беше, исто така, на еден или друг начин за безбедноста поврзан со својата Централа.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Беше еден од незаборавните министри во Сојузното министерство за надворешни работи, каде со почит и восхит зборуваа за него од вратарите до високите функционери.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
„Дали сте подраниле? Јас не сум по тие прашања", објасни вратарот.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
„Да не подранив малку?“, го слушна својот глас, и самиот изненаден од сервилноста со која му се обрати и тоа на вратарот кој наеднаш се најде пред него.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
И на службеното лице му се обрати на сличен начин како и на вратарот,(случајно да не подранил?) но сепак, успеа да додаде и нешто како: времето е умот на животот а ние, за несреќа, често заскитуваме.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
