врвчи несв.
врвца ж.

врвчи (несв.)

Се врвчи колоната, џглиба водата, крцкаат сувите гранчиња под нозете.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Долу, под балконот, летувачите веќе се врвчеа - кој со торба, кој со душек, кој со гума, кој со чадор, кој со топка - сите по шорцеви, со апостолки меѓу прстите на нозете и снежни шапки на главите, жените носеа шарени блузи без ракави, а мажите еднобојни маички со тесни прерамки.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
При второто врвење со тракторот, гледам плиток темел и наредени камења за ѕид.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)