гази (несв.)
Со ноздри раширени 'ржеше коњот во пена - другар во триумфот жнеан; тој гордо ги газеше телата бедни што стенат ... Тажни стоновите беа.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Та Кузман, јунак славен, падна убиен од Гега, тој сердар прочут падна в бој, и ќе ги гази пљачкашот планините ни сега, а да ги брани нема кој ...“
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Не рачил е мрсниј Турчин кашти ни да газит, он не можеше да љубите 6'лгарски девојки, не е мог'л да ги турчит, в свој харем да држит, да не могат да излезат испод тежок затвор, да не видат свет ми божиј, ни па се'лнце јасно...
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Дор е бил жив крал ни Марко, земља била мирна, не глобеха неја Турци, не газеха неја.
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
ЈОРДАН: Е, ама Симка е чорбаџиска ќерка, тешко гази. Колку чини името!
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
КОТЕ: Со толку ништо не е. Колкави снегови сме газеле, (покажува на појасот) дотука!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
ВАСИЛКА: Ами сега, кога вујко и си сака и си дал збор пак таа не е будала да му гази на честа. Тој и е вујко и татко.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Газеа по полегната трева едно време, но набргу земјата стана наеднаш влажна.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Продолжија да одат, но Мече газеше како на игли, плашејќи се пак да не му се закачи некоја пијавица.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Пенчо подмижувајќи гледаше пред себе и газеше со полни стапалки. Како параден војник.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Однекаде никна Пенчо. газеше со целите стапалки на оној негов познат војнички начин.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Во својата опиеност да го привлечам вниманието на Баждара и да ја здобијам неговата доверба, не внимавав кај газам.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Така готово ќе го газиш! Да не носе гаѓи и тој!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Барем така им велеше на тие што даваа пари, а посестримите ги газеше на секој чекор да не се даваат на Турците, оти главите ќе им ги скинел како на врапци.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Со тоа си земаа збогум со свети Димитрија и го молеа да им ги прости гревовите што ги направиле за оваа и друга година, што газиле околу манастирот, што јале и збореле можеби понекој непристоен збор во негово невидливо присуство.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Зазбиван, тој се искачуваше нагоре не погледнувајќи освен пред себе каде што му газеа нозете.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- Не играј си, дедо. Каков сотона? кришум ме гази Капсула.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
И ме газеле копита на арапски коњи, далеку од сите оази на светот.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Ја газам оваа магла, оваа есенска што лази по грбот мој и `рбетот на градот и што навева студ и сивило во чекорот и што навева спомени на нешто зелено зелено Ја газам оваа сива улица што се проѕева со своите влажни штрбави вилици што гребат и што се бесат за првите пробудени звуци на утрото и што се јазат по кревките и високи скали на смевот
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Јас цел живот ги газам планиниве и знам.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
