гиба (несв.)
Ако сакаш цела ноќ остави ја вратата отворена и спи, никој ништо не ти гиба.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
И нему ќе му реча јас да гледа никој да не а гиба.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Уште повеќе нему: дедо Геро му вети дека ќе го смири со децата и тоа така тие да признаат оти претерале што го гибале толку многу.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Па и вие чекајте, не гибајте го детето, не е лошо.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Но ако послушаа за тоа да не го гибаат Мартина, тие сепак мирни не останаа.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- Ве почешува ли учителот со стапот по рацете? - Кој не учи... се знае, а кој учи - не го гиба...
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Затоа јас би рекол да не ѓибаме ние вадева, ами да си прејдиме пак преку река, та шо ќе намине крај нас да си свршиме работа.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
- Може овој пат ќе нѐ прескокнат, вели Јаглика Тренческа, може овој пат не ќе нѐ ѓибаат. - Молчи ти шута главо, вели Доксим Тренчески.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Еда, и жени ѓибале, вели Давиде Недолетниот, еда в пазува, под фустан, вели, еда ќе ти го засучи фустанот, и, еда, ќе те кутне, вели. - Да те кутне тебе кутурата, вели Јаглика Тренческа.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Многу деца настрадаа, ни рече Огнен Ѓорго и затоа не ви треба да ѓибате. Ако видите нешто, забидете го, опулете му се и заминете си. 221
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Не гибај во Животот, живот е, Ќе те смена што и да е, Секој знае, која и да си, што и да си, Нема никој да те спаси, Зошто целта на животот - смртта е.
„Сонети“
од Михаил Ренџов
(1987)
Не се гибам со луѓето, не се кажувам, туку само подголтнувам како човек што си ја загубил адресата за дома.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
На смеа, на шега ме гиба.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
„Ти ни се подбиваш, ѓаволска душо, ти си шегобиец. И пак душава ми ја гибаш.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Се гледаме и не се гибаме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Мечката таму си пасеше. Сите велеа дека ако не ја гибаш ни таа не те гиба.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
На многу ситни работи не обраќа внимание, не го гибаш - и тој тебе не те гиба.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
„Оној АУДИ е мој“ рече Љупчо, „никој да не го гиба!“
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
На почетокот на векот го доживеа падот на Отоманското царство, па се провлече низ Балканските војни, па првата, Втората светска војна, но дотогаш никој не ги гибаше козите. Си врвеше векот со нив.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
А и како да ги гибаат кога козите во сите војни не ги изневеруваа ни победниците, ни поразените. На сите верно им служеа.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
