гушне (св.)
Сред ливада, таму, и татко, и син ќе се сретат; таткото сина ќе гушне.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Штом јунакот тој ќе го гушне со насмевка милна, радосен ќе ми те баци . . .
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Плачејќи, до себе студената ја гушна глава ко бршлан којшто јавор млад прегрнува,се припива до таа тенка става .. .
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Гушкување и бацување, такви работи да нема! (Отидува.)
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Еден љубопитлив зрак се гушна со моите коси и ритамот на бледите раце ги изненади градите уморени.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Ќе го гушнеше до себе мачорот Сурко и ќе му зборуваше: - Кога ќе пораснам, Сурко, ќе научам да бројам многу, многу, па една вечер ќе ги избројам сите ѕвезди. Ќе ги избројам до една...
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Атентаторе мој! Плашливо мое! - и тој пак го стегнуваше во силно гушнување.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Таа се наведна и покажувајќи му ја црвената шамија го гушна.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Потоа, пресреќен и радосен, притрча да нѐ гушне. Притрчавме и ние...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Бојан ја фати Кротка за главата, нежно ја гушна, ја бакна в чело, меѓу очите, па и го одврза јаженцето од вратот.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Кога Трајан го крена и го гушна, Маруш му рече: „Ете, внучко Трајане, го нема веќе Висара... Го нема веќе да го земаш и да го шеташ по езерото...“
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Ја гушнав и ја кренав в раце, како кога беше сосем малечка.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Кутрата Рада , кутрите деца , - слушав како зборуваат некои од нив, плачеа заедно со нас, нѐ гушнуваа и нѐ притискаа до себе.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Ми иде да ја гушнам кравата, да ја избацувам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ме гледа и како со умилен глас да ми вели: - Убаво ли е, сине, ми ти се допаѓа ли домчево, кажи што не ми ти достига, татенцето сѐ ќе стори за моето соколче, - чинам така ми вели татенцето и јас сѐ поблиску приоѓам кон него, божем ќе му се фрлам во прегратките, ќе го гушнам како роден татко, а тоа од страв му се доближувам да не ме запне од подалеку, да не ми го скине главчето, та без главче да останам.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Ќе те гушне ли, ќе те завитка со опашот и тогаш ти нема спас.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Потоа се гушнавме и плачевме сѐ додека не се слушна од звучниците: - Внимание! Внимание!
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Напати ми скорева солзи, а напати ми иде да ја гушнам дека ете, некогаш и некаде, без наше знаење, сме биле заедно.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
На одморот, ја сретна Ирина во дворот. Ирина ја гушна што оздравела, што е добро и ѝ подаде цигара за да запали.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
А јас си ја гушнав мојата мандолина и погледнав во мама.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
