дијагонала (ж.)
Низ цела Холандија, испресечена со бројни дијагонали вода, не можат да се видат извишувања, освен покривите на висококатниците, фабричките оџаци и телевизиските кули.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Прага ја пресекуваат многу дијагонали, но некои од нив се најневралгичните точки и ако на нив не си стапил, тогаш не си бил во Прага, не си можел да ја почувствуваш.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Овде е трговијата, најголемите стоковни куќи, модерни магацини, оттука се делат патишатата за целиот град, па оттука се фаќаат и дијагоналите за патиштата низ сета земја...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
По дијагоналата се наоѓа ангелот молејќи се смирено и бело.”
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Замислено си одам по едната страна, потоа поминувам на другата, по обратната дијагонала...
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Носеше црна кожна јакна преку маичка со црвено-црни дијагонали.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Потоа преминувам по обратната дијагонала, накрсно... Вака...
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Со крајчето на окото видов нешто жолто-бело како во дијагонала испреплеткано прострелува низ собата.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Со тој потег ги паѓа очилата на Агата, кои остануваат на земја со едното стакло испукано по дијагонала.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Им ѕиркам во дното на душата низ очи: сенката е магијата на квадратот, удира егзија некаков нов геометриски знак, изместени се местата на играчите, страните на светот, правилниот распоред на редовите, дијагоналите, коњите, војниците, идеалот на магичниот квадрат за четворица и воопшто направена е материјална дигресија, чисто предавство на знаковната интервербална комуникација со слика, збор и звук.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
По „градски“ го л’штеше подот, го мачкаше со маст, го покриваше со теписон од крај до крај, а по „селски“ пушташе черга по дијагонала.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Како јаготка на шлагот му стоеше благо извртената беретка на главата која му даваше своевидна мистичност на и така длабокиот поглед кој ми го упати во дијагонала од околу пет – шест метри.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
И сега, замисли, невеста од барака (ќарена за време на земјотрес) со теписон, покриен со черга по дијагонала (од практични причини) и тросед обвиткан со најлон и захефтан со патенти како од филмот „Големата грчка свадба“ (од хигиенски причини), од една страна... и младоженец што живее во државен стан, послан со „персијанер“ и мебел од оние 15,16 ЛУЈ, од друга.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
