загази (св.)
- Што да ти правам, многу си загази, - божем сожаливо му велеше тој на Бошка.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Но тој веќе беше свикнат да го раздробува тој бес во своите мускули, секја утрина повторно упорно и повторно лудечки загазувајќи во длабокиот снег и цепејќи го неговото море со своите чекори во по неколку бесмислени круга околу пиланата и враќајќи се од таму секогаш полн со една безумна насмевка во своите очи, тоа беше само оној, големиот Ристан, дојден во него, секоја утрина повторно извлечен од заборавот, како првпат сретнат, збеснет и див.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Пречи. Но, бигадирот Језекил сега загази до коленици во таа вода и мораше да продолжи да гази.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Остана така, дури цигарата не зеде да му ги пече прстите, а после ја фрли и загази кон смреките.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Потоа ги пушти и говедата. Додека тие пиеја вода и се бавеа, изненадени од снегот, преку кој и тие не се решаваа да загазат, Бојан им фрли малку сено во предниот дел од тремот, оставајќи ја вратата отворена, сами да се вратат и да влезат.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Но во последниве денови снегот толку се натрупа, што ниедно од говедата веќе не се решаваше да загази во таа белина што ги сплеткува нозете, што заробува.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Долгата стреа пред вратата и на предниот дел од колибата, беше зачувала еден појас црна земја, по која Бојан можеше да се движи, да појде до стреата, а да не загази во снег.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Загазуваше во некој вир со највалкана вода, се прскаше со неа, ги прскаше и другите деца. чантата со книгите ја фрлаше каде што ќе стигнеше.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
На каменот му е студено само од змијата. Ние гракаме и загазуваме во реката.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Таква опасност постоеше особено кога Турците ќе загазеа низ делот од полето што го обработуваа Дамческите, а што не доаѓаше до сфатка, и едните и другите имаа да му заблагодарат само на непознавањето на силите на противникот.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Ние не бегаме од разјаснувања и полемики; ние сме демократи затоа и смееме да загазиме во калта и да видиме што правите вие таму затапкани од јавното мислење на српската интелегенција.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Претпазливо чекори на пете: - Слушај, добро си загазен.
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
Откај брегот ни се виде плитко, но набргу загазивме до појас.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Од таа несреќа за жал никогаш и никој нема да те извлече. Богами убаво си загазила во калта“.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Кога не ќе драбаше по калиштата на каналот, тепајки гуштери и жаби со нескриено задоволство, кога не ќе дебнеше полузаспани змии, кои, држејќи ги за опашка, или ги треснуваше од некое дрво, или ги вртеше врз својата глава и зашеметени, ги фрлаше далеку во меѓите, тогаш секако се плискаше во плиткото на реката, а богами, без никаков страв, загазуваше и во подлабоки места.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Тој беше загазил веќе во втората деценија од своите агрономски студии што почнаа уште пред шестојануарската диктатура, а сега навлегоа во бурното време на Втората светска војна и се преместија во друга престолнина.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Кочо го проследи како слезе по скали и надвор загази во калта. Преку пат застана со двајца селани.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Низ магловита вечер, во полусон боса загазувам по улиците... за да те најдам, и убијам во мене.
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Низ магловита вечер, во полусон те барам Боса загазувам по улиците – те барам... нозете бесвесно тапкаат погледот се губи во чекорот на минувачите...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
