загрее (св.)
Мојата прва тешка физичка работа ми ги загреваше дланките но копав и го следев движењето на мојот постар другар.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Не му оставил, изгледа, ни мангарче да ги загрее ковчињата...
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Само в крчма се опушта, па се загрева однатре и се растопуваат стегите што го држат во замолченост.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Иако имаа коњи, патниците одеа пешки, за да се загреат.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Кога ќе настапи зимата, китените сватови да можат да се загреат и да се поткрепат со црвено вино...
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Го разгори огнот, ги загреа малку рацете и нозете, па легна изѕемнат и во душата и во телото.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Каде вака се измачи ти вечерва да не видиш? Му направи здравоживо и Трајко, а бегот седна и се загреа на пламенот.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Пукам, којзнае кај пукам, а цевката се загрева, ме дожежува на прстите. Фала му на дождот што ја лади.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
— А како ќе се загреам, прашувам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Ќе се загрееш, ми велат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе се загрее алиштето и — пам, пум — ќе почнат да пукаат, мислиш некоја престрелка, пушкарање.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- Ракијава ме загреа. Ќе побарам поток и ќе се измијам. А можам и кошулава да си ја исперам.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ќе се разбудевме во ноќта и ќе почувствувавме како студеникавиот воздух се загрева, ќе почувствувавме оган во ветерот или ќе видевме како ѕидовите за миг горат со светла боја, и тогаш знаевме дека неговата ракета е над нашата куќа -- неговата ракета, додека дабовите се лелеат од воздушниот удар.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Кинезите велат, идејата не е да се изгори туку да се гали нежно, така што колку послабо се загрева (не преслабо и не пресилно), толку подобро.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
„Слушни го. Толку е загреан за училиштето!“
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Јас веќе почнав да го вежбам тројното салто на палачинката, го вклучив засилувачот да се загрее и го подготвив твојот омилен репертоар на стари, забавни, македонски, најубави...
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Ѝ пречи туѓиот здив што го загрева тилот, туѓото тело што го допира грбот.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Со одминувањето на времето, пијалокот ја загреа, нејзината напнатост почна полека да омекнува, погледот да ѝ ја губи острината, лицето да ѝ се ослободува од грчот, снагата да ѝ се размрдува и со прстите да потчукнува на масата под тактот на музиката од грамофонот.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Во автобусот туѓиот здив ѝ го загрева тилот.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Но оние што одлучуваат сѐ уште се загреваат, пред да почнат да го опремуваат теле-секторот како со техничка, така и со идеолошка инфраструктура.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
