запре (св.)
- Дајте ми го, да видам! Запрете со зборов, гледајте си на својот грев!
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Го тераше коњот ко молња и без да го запре.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Кузман ги запре со глава: им влеа тој храброст и веднашка гласник ни прати — в борба не викаше.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Македонците не се запреа на таа двојна игра со различните изјави пред Бугарите и пред Европа.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Денот ли дојде тој да се мери - мерка му нема, а в градите длаби без да се запре, без дно да најде не тага а клетва, и во очите матни и не сакајќи сама се дига фуријата.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Нема ли бел ден, нема ли ден да е над деновите, ден да е на аргатите - ден - с’лнце вишен високо ден - море ширен широко, с’лнце да запре, да стои и времето зачудено: срцето пука обрачи и плиска знаме алово, срцето што се отвора и шири ширно широко - целиот свет да загрне!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
А од нив никој и не помислуваше да запре.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Беличот и не исчека да се запре, туку искокна и го притера со рака до крај.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
И не чекајќи ни да запре возот сосема, на знак на Белича, обајцата искокнаа на задната врата и преку шините што блескаа од утринската роса, се изгубија во темнината.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Пред куќата на Ана го сретна Бата и го запре.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Си дојде ли чичко Јован? — праша таа и го запре здивот да го дочека одговорот.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Овде невестата се засрами и му вели на дедот Петка: — Дедо Петко', ми се здрвиа нозете од јавање, нека а запре Илко маската да слеза.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Долното, горното, долното, горното, едното, едното! — се слуша од десетина сеирџии, кои со запрен здив чекаат Ристе да мавне.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Сфати: грчот на прстите не можеше да ја запре крвта од простреланото место.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
До година, штом јакиот студ ќе ја запре палавата лапавица и штом по соголените гранки јануари ќе го обележи својот пат со остри кристали од мраз, на ајдучката глутница ќе ѝ се придружат уште четири млади волци, ќе вијат по снежната пустелија, и кога ќе навлезат в трло, ќе ги исколат овците и со замрзната крв на своите муцки ќе се нурнат во маглите на планината.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Кога ја слушна и последната строфа од песната, ја запре свирката и ѕверски и се впи во очите: зовре од гнев и лутина, та замавна и силно ја удри со тамбурата по глава.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Но се задржа кај старците цел ден и ноќта преноќева тука во дворот под ведро небо и точно разбра дека водата во тврдината е доведена со ќумци од Беренското Чешмиче, кое е надвор од тврдината 400-500 метри, та уште утре ќе им ја запре и ќе ги принуди да се предадат.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Го запре Стојана пред својата порта и почна сега да го гледа со други очи.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Се исправи и ги стегна песниците. Здивот му се запре во градите.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
На крајот се покажа и црвениот пожарникарски автомобил. Тој запре токму пред Митковата куќа.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
