заслегува (св.)
Момата што секое утро, во исто време, одеше на изворот по вода, помина крај него со својот земјен сад, зави по каменото патче и заслегува надолу.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Го помина шеталиштето, се нурнаа во мала врата и брзо заслегуваа по запрашено темно столбиште.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
