затворски (прид.)
Сандолини, нивеи, многубојни сонцобрани, преферанс, нудистички манифести - јуни, јули, август, и повеќе од тоа - слободно купување во дипломатско-министерски магацини, пропусници за почесни празнични трибини, невидена покуќнина од затворските работилници.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Затворската канцеларија беше истуркана во најјужниот крај до самиот ѕид, кој како јака тврдина ја опколуваше оваа морничава зграда од сите страни.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Сега собата живееше со полниот глас на Глигор и неговата смеа се разлеваше низ целата затворска зграда.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Се беа свршиле свеќите и целата затворска зграда тонеше во темнина. Глигор молчеше, но не спиеше.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Гоце и Ѓорче влегоа внатре во мрачната и тесна затворска ќелија.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Сандолини, нивеи, многубројни сонцобрани, преферанс, нудистички манифести - јуни, јули, август, и повеќе од тоа - слободно купување во дипломатско- министерски магацини, пропусници за почесни празнични трибини, невидена покуќнина од затворските работилници.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Ми стојат онака ко светци на средината од затворското двориште.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Дали опасноста од затворската казна би можела да ја спречи наркоманијата меѓу жените?
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Слегуваа и во дворот да го гледаат дрвцето одблизу и да му се радуваат што внесе живот во овој пуст бетонски двор, сличен на затворски круг, плашејќи се дали ќе успее да издржи, да одрасне.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Тој беше затворски управник.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Го вративме во Харвард. Дојде и во затворскиот проект и секаде.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
(После тој перформанс, за да ја избегне затворската казна, заминува во странство.)
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Дури вечерта ме испрашуваа и потоа, ноќта, ме одведоа во приземјето на една стара затворска зграда на улицата Хане (тоа го видов дента на излегување), заедно со други истамбулски и светски провалници и пробисвети.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Без своите сиџили, беше како во затворска ќелија.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
На заточениците им било забрането да излегуваат од затворските соби заради перење на облека; не им била давана помошта што доаѓала од дома, а не им била праќана и поштата наменета за нивните домашни; им бил даван пресолен леб, а не им било дозволено да пијат чиста вода; им била скратувана лекарската помош и друго.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Сите ранети лица властите ги сметале како затвореници и ги лечеле во затворската болница.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Од простата причина, дека после гласот на Катерина што неколкупати ме одмина и она изненадувачко претрчување на Јана по силно осветлениот премин, таму негде, зад последниот свиок од некој темен влез на затворската просторија истрча тетка Боса и ми се фрли в преграб.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
И сигурно преставува нешто многу повеќе од практикувана специјалност само на една затворска власт.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
И јас, како и другине што поминуваат оттаму, ќе можам да ја видам само улицата со затворскиот ѕид што се чини сосема обичен. Ништо друго не се ни наслутува.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Седат сите околу масата, за децата, се разбира, нема место, тие се во другата одајка, го гледаат и го слушаат Димостена, а тој го држи лицето како кадро што почнало да се губи од хартијата и ги пушта своите така да се рече излитени зборови, кажувајќи за затворскиот живот и тоа го поминува само со десетина во кои се нагнетени пет шест и повеќе години.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
