зашемети (св.)
Тоа што го виде на лединката, сред девствениот лаг, му ги поткоси нозете, му го запре здивот во градите, целиот го зашемети...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
По мравките дојдоа ветрови; налетуваа, како луди коњаници му ја зашеметија главата на езерото, го збрлавија; потоа се нафрлија на селото, ги однесоа сламените покриви од плевните, ги кренаа послабите чатии и оџаци на куќите, ги орезија вратите, прозорците, ги испокршија дрвјата и спраштија некаде.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Зашеметува бесцелното движење по солунските улици.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Сето ова зашеметува, но истовремено и побудува подлабоко да се навлезе во ова пулсирање на повеќемилионскиот град...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Стои и ми ги топли коските, ме рашеметува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
„Не замешувај ги моите сестрички, ти се молам не зашеметувај ме. Сите знаат ...“
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Таа мала измама ја предизвикал удар на внатрешен оган. Се зашеметил. Кратко.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Изгуби концентрација и желба за учење, сѐ што ќе прочиташе не запеметуваше; чувствуваше главоболки; ја нервираа викањата и гласовите на децата во паркот, ја нервираше секој шум.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Изигруваше панкер и можеби ја зашеметуваше месечината со својата накострешена златна коса.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Пукотот му ги заглуши ушите, го зашемети. Меѓутоа, бикот стоеше. Не паѓаше.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Пукотот му ги заглуши учите, го зашемети.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
- Љубовта е како билките што зашеметуваат.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Јана ја прави посебна една друга карактеристика што може секого да го зашемети - и повторно Зрновски се подаде преку масата - тоа се количините љубов со кои располага!
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Зашеметен и самиот, сети како таа забрзано дише.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Восочното бледило на неговото лице го зашемети неговото тело.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
