збрка (св.)
Тресејќи се целата, очи со раце стискајќи, в пот се изоблеа ладна: Еринија чиниш ја збрка;со глава, ко лисје нишајќи, таа полумртва падна.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
АНТИЦА: Не е вистина. Јас ги прочитав само првите зборови и се збркав...
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Ноќта се случи нешто што сосема му го збрка планот на Мечета.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Брои. Збрка. А и што има да се брои.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Ами ако нѐ збркаат заптиите? Не бери ти гајле. Јас ќе а вида таа работа.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
За почеток, јас ќе го збркам глушецот, а ти ќе го фатиш! - строго му рече Ловџија.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
и еден ден се појави полковиот командир, на еден бел коњ, коњот игра, не гази на земјата, беше бил заробен од Англичаните, и кога дојде му даде команда на ротниот командир и на другите офицери да се тргнат подалеку од војниците, и тие сите се тргнаа едно двеста чекори, и полковиот командир не прашува кој каква мака има, или некоја поплака да има, и излезе еден, Ристе се викаше, а тој пак сето време само главата навалена и само зачуден, и со никого ни а, ни бе, и мајката, си мислиме, на толку молчење, сега најде да зборува, а тој ти имал мака, полкот негов ја збркал работата, а го окривиле и Ристета и го осудиле седум години затвор да лежи по завршувањето на војната, и Ристета цела недела пред тоа го учел еден адвокат од Скопје како да се пожали, го вежбал за докладот, како да се претстави и како да се поплаче и Ристе станува, јас бев часовој, вели, кога стана тоа, а имам и часовник добиено за храброст, ама јас не бев таму, кај што стана колењето и му кажува сѐ како што било,
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
По нас клинка и Чако, ќе се заврати по некоја гуштерица, ќе ја збрка и пак иди по нас. 151
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кога служителот ќе го збркаше, му се закануваше со нож или ги кршеше прозорците.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Еднаш една мачка ја збрка меѓу куќата од Богдан и плевната и ѝ го загради тесниот простор меѓу двата ѕида да не може да излезе.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Ако бидам жив во животов, сакам да одам да ѝ кажам еден збор, оти тогаш, кога ја испратив кај Црноеч, се збркав и не проговорив како човек.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Невешто пеглал и, кога ја видел, се збркал. Се усрамил, но не престанал.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Кога ги збрка полицијата, тој се најде меѓу првите редови во бегањето, но беше слабичок и истоштен, и сѐ повеќе
заостануваше, не ги разликуваше лицата, гледаше само како безброј нозе го заминуваат, го сечат некако грубо неговиот чекор, и тој останува сѐ поназад и поназад.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Сепак сета таа случка остави длабока трага во неговата душа, подлабока од засекот на корбачот преку грбот, ги збрка сосем некои негови тврди претстави за
човештината, раздвижи различни чувства, а особено го потстакне чувството на револт, кое не можеше да не си најде и надворешен израз во вид на извесна акција.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
- Мора да збркаш нешо со камен - му викаше неговиот колега од факултет Спасе.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Кога го доби генералскиот чин, тој некако се збрка, си ја загуби патеката и воопшто не знаеше како да се однесува.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
