зори несв.
зора ж.

зори (несв.)

И петли в село пеат и зората се зори - над карпа в крв се мие и темнината пие силно светнал ден!
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Зора се зори - петлите скоро ќе в село пропеат!“
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Пилиња пеат – во китна гора, и орач рано – на нива ора,- се зори зора ...
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
Рано е утро, - зора се зори, на исток небо ко оган гори, - зора се зори ...
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
Се зореше веќе, а ламбите таму уште светеа.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Нешто топло и мило му се разлеа во душата и тој се сети на песната: „Зора зори, ден се бели“.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Се потат чиниите, се зори месото, се меша мирис со мирис.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На таванот, по ѕидовите, на подот, олкави пешници. Изнесени да се зорат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)