избразди (св.)
Тука, не се облаците избраздени, туку мозоците.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Ги брчкаа челата небаре од преголема мисла и длабока умисла сами се избраздиле.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Во пазарен ден, ќепенците на берберницата на Ружди беа секогаш отворени, а внатре седеа по два-тројца селани, сѐ уште со кал од нивјето по гумените опинци и со вратови изгорени и избраздени од сонцето.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Ема сакаше да изглуми дека не го слушна последното или дека за неа тоа не беше толку важно, но челото необично ѝ се избразди, а веднаш потоа се оптегна како излитен појас над нејзините крупни очи, додека по лицето и пролета израз на силна болка.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
