изнаседне св.

изнаседне (св.)

Ги имаше во групи, изнаседнати, свртени едни кон други, како на договор.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Таму имаше многу луѓе изнаседнати насекаде по каменети плочи на подот, и други луѓе, густо стуткани заедно на металните клупи, речиси еден врз друг.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)