крв (ж.)
И Селман брадатиот, татко му кому му пратил поздрав, без веќе да жали, бидејки за крвта на брата си беше го фатил, — глава му одзел на Али.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Од нас, пак, потече жешко крвта пролеана бедно.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Подоцна - судбина била! -на истата земја, во црвени порои темни крв да се пролее — сила.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Па му пливна крв червена низ зелена трава, спростре сја на чрна земја снага му бездушна.
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Падна, сине, ти на трава в то широко поле, душа даде, душа нема, без да кажеш слово ни за мајка, ни за либе; крвта ти истече как на рудо, сине, јагне, младо и безгрешно!
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Ако ли не, кат пораснеш, ког' јунак ти станеш, срце ти кога затупа, в жили крв заврие, негли, синко, ште отплатиш на мој клетиј крвник...
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Дури го учел Божин Силјана сина си, се пулел во гредите и во ѕидовите, чунки како крв му се гледаше татко му пред очите кога го учеше.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Крв до колена беше направиле.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Сетете се за светскиот победител, за светската слава на Македонија великиот Александар Македонски; сетете се за храбриот цар Самуил, македонскиот великан, за прекрасниот Марко Крале општословенска слава, – дека во нив течела македонска крв; тие од небесните височини бдеат и го благословуваат нашето започнато дело.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Дај боже, сега пролеаната крв да послужи како завет меѓу живите, коишто се должни пред таа крв да се заколнат за една заедничка културна работа, за полза и среќа на нашата заедничка многу напатена татковина – Македонија. *.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
По овие страни, по пределот бујат, во црвени крвје што пребликнал сега, за храбрите еднаш песни ќе се чујат и како во синџир оро ќе се стега.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
Еј, јуначка луда, крв црвена, рујна, ти не ли се жалиш што вака се сипеш по ледини ридски, по тревата бујна?
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
Тие придодавки ќе се добиеја и без капка крв.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Пак доаѓам при вас, о врвови вишни, по планини жедни, низ безводни спили, да видам јас скрки и долинки скришни што крвта ги багри на јунаци мили.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
МАНОИЛ: (Станува) Да, таа беше! Слободата! Таа за која англискиот, францускиот, италијанскиот и другите просветени народи пролеаја реки од крв…
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Крвта вода не бидува. И нејзе и тебе ти е татко...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
ТЕОДОС: Крлежи, крлежи, пијавици! Крвта ми ја испивте!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Ти влегло в крв да се преправаш будала, пред чорбаџијата па и пред мене... Не си ти за кум.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
А кој знае дали си ми син, кога си таков. Ти не ќе бидеш циганска крв, туку некој мелез.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
И петли в село пеат и зората се зори - над карпа в крв се мие и темнината пие силно светнал ден!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
