кум (м.)
Ти, синко, не ме слушаш за ова што те учам сега; арно ама ќе дојде саатот, што моиве зборови се по глава ќе те удрат и тогај ќе поверуваш; арно ама што рекол некој: ќе ти дојде умот, ама ќе ти појде кумот.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Соседните народи еден спрема друг, значи,се јавуваат во вид на нунко и кум.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Не, не можам, бре Арсене, да им бидам кум, па толку!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Не сум јас кум Давадос, туку чорбаџи Теодос! Разбравте?
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
ПЕТРИЈА: Да ти поможеме, куме, имаш на грбот слама. (На синовите.) Ајде, бре, чистете го кумот!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
МИТРЕ: Слушај, синко, штом ќе појдеш во Америка, во вилаетот што ќе те однесе компанијата, веднаш пиши му едно писмо на кумот Донета и кажи му сѐ кој си и што си.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Килерџиите прво го почестуваат кумот, старосватот, оти потоа преминуваат на другите.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
(Кумот оди во брачната соба, ги зима Антица и Николаќија и ги донесува во салонот каде подредува оро: тој прв оти Антица, Николаќи, Василка, старосватот, деверот...
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
ВАСИЛКА: (оди во брачната соба, ги извикува Антица и Николаќија и ги донесува пред кумот).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Божиќни пости — грав, Велигденски — еднаш грав, еднаш јајца; Петреви пости — волна, и на Водици со кумот — сланина.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Престанаа да си одат, да си идат на гости, престанаа да се женат и мажат со „Грци" и „Бугари" и од вчерашни браќа, братучеди, стриковци, вујковци, кумови и светијовани, станаа смртни непријатели и каде се сретнуваа по пазариштата Прилеп, Битола, Лерин, — секаде ги остреа забите едни на други и се чекаа да се исколат со острите ками, што обично ги криеја во самарите од маските или магарињата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Се издиши длабоко, ја поздрави, ги поведе попот, кумот, деверот и брат му Стоја.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И сам сум си кум. Името ми е бес. Моите заби во коренот чуваат отров.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Погледна нагоре. „Мека е сламата на мојот кум.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
И сам сум си кум. Името ми е бес.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Ќе ја покријат водата со јаболка, а кумовите ќе ги соберат во дисаѓите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
„Поситно, куме“, викаше ороводецот и подверснуваше. „Побрзо. И на земјата ѝ се игра под мене.“
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Да се мени кумот, да се мени и среќата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Ја познаваш, го прашуваат кумот. — Ја познавам, вели.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Потоа гласот му го поклопија испреплетените звуци на хармониката и во тој миг во куќата на вториот кум бабите запалија свеќа и ја определија првата тажачка со покорност и со сув плач - нивна врсничка им доаѓа, пред сите нив стои една и последна врвица по која се чекорилесно и нечујно, со насмевка.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
