куфер (м.)
МАРА: Еве, овој куферов, торбава со леб и јорганов.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
ПАНДЕ: (зема една низалка со пиперки и ја става во торбата, а потоа ја става на рамото и го зема куферот).
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
МИТРЕ: (оди пак го поткрева капакот од куферчето и на Мара која му застанала над главата).
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Доста сакаше да ги лупи тие компири што ги донесе во куферчето, но Митра сакаше да се покаже салам домаќинка, та истрча и од ќералот донесе полн леан компири: — Ти само барај, невесто Досто, јас ќе носа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Во сандачето (тоа беше куферче) бенге зела од кај браќа си дветри кила компири, и кога ѝ кажа на Митра дека таа ќе го зготви петелот, ни со бонгур ни со ориз, ами со компири, оваа зина од чудо и за малку што не извикна: „Да е видел господ, кокошка со компири ќе ми готви ваа орјатка! Шо ни се чуло, ни се видело!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Најпрвин перон, изгубени погледи и видлив здив на луѓето - мали облачиња од нивните усти, извикнувања и кофери, врева и пискави шурки на локомотива.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Тој се приближи до Христовото распетие, се прекрсти и го бакна. Потоа го отклучи куферот.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Ковчежето и куферот ги пренесоа во сопчето, во кое Крстан влезе речиси набожно.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Не го чувствува остриот мирис на згниени дуњи, ни дебело напластениот прав по расфрланите кошници, куфери, вази, книжни цвеќа, порцелански чаши за пиво, распукан будилник, картонени кутии, скршен глобус, парчосани географски карти...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Во таа соба на човечки немири, во тоа катче со две лоши слики на ѕидот, со маса, стол, кревет, челична каса и неколку стари и мешлести кофери, лазеа по подот проѕирни сеништа, чеда на еден страв и еден кошмарен сон, лазеа вешто и бесшумно и ја чекаа својата жртва, Стојана Ванков, тој несигурен кораб без свој пристан.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Иследникот Едип-ефенди внимателно ги празгледува предметите најдени во куферот на Глигора.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
- Ана, Ана, Капсулите и бартолетовата сол извади ги од под креветот. Прво, прво тоа! Да ги сместиме во куферот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Утредента, кога ќе се отрезнеше Лоте, молчешкум со куферот в рака минуваше низ селото враќајќи се во оние места од каде што доаѓаше.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Се најдов во грчкиот кушет. Со мене, со коферите, се најде и еден мој врсник облечен во кусо палто, со пробелена коса, изразити брчки на лицето.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Делчевците влечеа со себе картонски куфери и кутии исповрзани со коноп, полни со најразлични работи.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
И така, откако ги разместивме коферите, баравме да најдеме тема за разговор, а тоа сето само по себе си идеше.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Сите кои имаа можност да ги видат, а можеше секој од Потковицата да ги види, беше само да отиде дома кај Акиноските и на надлежиот за тефтерот, по правило тоа беше најстариот од нив, да му раскаже нешто кое навистина се случило и кое ги засегнуваше сите од ред во Потковицата, остануваа стаписани од големината нивна (собрани на куп, со тевтерите можеше да се наполни доволно еден дел вејнички куфер) и од писмото во нив: беше чудесно испишано и украсено со разно-разни шари.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Набрзина го наполни куферот.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Куферчето ми го позема една жена застаната на вратата. „Нова Македонија“!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Му здодеа на Марко Проказник да седи и да раскажува па ископа од куферите прекуморски црвени чевли со дупченца и почна да ги пребројува запуштените плевни.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
