куца (несв.)
На тој ден стана обичај луѓето да му врзуваат мартинки на добитокот: да не куца, да не се шине, да не му се јадат копитата, да не буца со роговите, да не фаќа дрскосерец, да е плоден.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
- Море, зошто да куцам, мажу, му велам, кај да куцам, му велам, не знам и јас што велам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Остави ги алиштата, вели Јон, мамурливо, и собирај ја едната нога да куцаш.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И јас видов, невидов, зедов да куцам. Што ќе правиш, нема друго чаре. Куцам и плачам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Влегувам меѓу патерици, се поземам со нив и одам така со куцање.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се оддалечил со куцање. Не одел многу.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ќе запеат подоцна без тој човек и песната ќе куца и ќе се влече сакато; доколку им се придружи трет, можеби Трипун Караѓоз, со нос кој како да раснел на плодно земјиште за цвекла, и болвите преплашено ќе им избегаат од пазуви.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Твојот омилен келнер беше со бела коса, љубезен, малку куцаше и работеше за нас.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Мајка ми беше куца, со едната нога нешто не беше во ред, а мораше по 25 дневно да се качува и симнува по едни скали што водеа горе во кујната.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Тромав од горештина, некако сакато куцајќи, денот појде кон сонцето. Го снема. Се нурна во западнато руменило.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Крамповите, лопатите, секирите и клештите, виљушките, ножевите и француските клучеви со коишто си помагаме во животот се испокршени, изгниени: Политиката е куца курва, којашто веќе никому не може да му го подигне, нацијата е мртва, парите се импотентни и веќе не можат да го одушеват модерниот човек.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Ми остави пушка, раница, ќулавка и со куцање отиде напред, а јас ги зедов тие работи и сосе моите што ги носев, одвај отстапив.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Тодора не куцаше, но беше грда - една од причините што татко ѝ, стариот папуџија Јосиф, толку бргу реши да ѝ го стави огламникот.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Куц-куц, иако куцаше, кај него маната не беше и несреќа: зашто итрец како татко му, а притоа и напрчен баш колку што треба, од тоа своја мана имаше само корист: во секоја работа притрчуваа да му помогнат за да ја сврши побргу.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Го позна по куцањето, фигурата што ја виде се нишкаше пострана, со надесната страна клапкаше со одот.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Битно е само да останат
сите на број, секоја изгубена
загубена засекогаш е – Коцка:
нерамна игра, фрлање коцки
к’цканка, куца ука
кккккккккккккккк
ууууууууууууууууу
ццццццццццццццц
говор точкаст, волшебен.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
