ле (чест.)
Ми кажуваа дека џандарите ги бркале и ги гонеле децата со кикиритки в затвор. (Пристига група млади печалбари пеејќи): Гледај ме, гледај, либе ле Цвето!
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Облекла Стојна руба партизанска, отишла Стојна во гора зелена: „Горо ле горо, горо зелена, горо зелена, шумо бујата, чуваш ли брата, брата Јована?“
„Од борбата“
од Блаже Конески
(1950)
Не виде ли јунак Вардар да премине, Јане, Јане ле Бело грло!
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Стар овчар, со бела коса и брада, тивко ја свири со неговиот шарен кавал песната: „Море сокол пие вода на Вардарот, Јане, Јане ле бело грло!
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Тој војвода ѝ порачувал на гората: „Горо ле, горо зелена, постели сенка дебела, приготви вода студена!" И гората го слушаше...
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Уште од рани зори момите и невестите, засукани високо над колена, ја газеа калта, притоа низ песни им дофрлаа на сосетките: Нашите црепни најлични, вашите црпни - црепутки Митро ле, моме најлично, али ти земја грутлива, али ти криви нозете, што ти се црепни - црепутки? - Ихиии!...
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Ех, тага ле, откако се знае Потковицата себеси, небидница владее со жителите нејзини, таа си ги коренува...
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Можно ле е, прашувам, еден осакатен труп да фрла сенка долга до црквата?
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
Се подисправи Ѓорѓи, го води звукот низ пределот на сонливата свила: „Ќе ти пишу алтан чело на тефтер / Пиши лудо, ич ме мене не прашуј, ле“.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Твојте лисја, горо ле, сестро, Пак ќе раззеленат, Мојта младост, горо ле, сестро, Нема да се врати.
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
ЃОРЃИ Пее: Зајди, зајди, јасно сонце, Зајди, помрачи се, И ти јасна ле, месечино, Зајди, изгуби се.
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
Сметаме дека токму неговото творечко испреплетување на разни медии е она што Ле Гак го прави интересен и, во крајна линија, го квалификува да влезе во ова хибридно и „копиљско“ списание кое има тенденција да ја руши „светоста“ на медиските канони.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
На мигови, во полифонискиот хор, се мешале многумина од присутните верувајќи дека, со тоа, на песната ќе ѝ дадат посебно значење, а и ќе ја искажат големата почит кон домаќинот.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Се слушале чуруликањето на птиците и извиците на детските гласови.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Златна ле мајко света, ами ако е така и со Турциве? - се штрекна Марко.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Македонскиот дел од пеколот- црно-бел филм за партизански одред лоциран таму ле мајко, близу Битола.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
„Томе, шо ти стана ле? Шо далдиса вака ле чупе? Кај ојде со умо? Шо се случи?“
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
„Шо прајте ле чупина тука? Оти не сте кај стрико? Кој ве пушти?
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Нешто се тресе во водата ладна стружанка млада широкоградна камен од бубрег во бешика спадна голем ко орев го измочав падна Во Струга сакам и плажа да имам да не плаќам данок пари да зимам езеро чисто јас да благословам нелегално пастрмки со мрежа да ловам Оф леле леле либе ле Дримот ги лади јајцата две виршлата веќе одамна се свари за тебе ќе пишам на старост мемоари Донеси либе пиво од туба да заблажам душа и слатко од дуња облечи вечер свечена руба од сите ороспии да бидеш најубаа
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
„Томе, Томе, ќути ле, аман“ ѝ шепкаше Тинето и ја тегнеше под масата за раката надолу за да престане.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
