машко (ср.)
Каде мало и големо, каде машко и женско, таму и јас!
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Ами, ти си машко. Ајде, не биди страшлив, разбуди го.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Господ со едно машко да ве радува!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
И мавтајќи како машко со рацете се упати во соседната одаја.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Кај вати, чавките да го јадат!? Море, во ваа нашта куќа сѐ се разбреало. Ни машко можиш да прибериш, ни стока.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Се занесе: како тоа дете ќе се стори момче или девојче. He е важно што ќе биде машко или женско.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
За таа работа не треба ни прашање да става матерка — мирислива горска трева мачкарник — место каде мачките што живеат машко — назив на јадење манџа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И, за да се одрече од она што го немаше, со пакосна радост пронајде дека е дамкава, плашлива, молчалива, покорна пред слободата трепетливост на машките.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Тој почнуваше од малото селце Соколово на Дрина кај Вишеград во кое околу 1505 или 1506 година се роди обично машко дете во едно сиромашно селско семејство.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Се стрчна напред и кога го слушна стариот, ѝ стана јасно дека за него плачат машките.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Во таа куќа имало и две дечиња, едното машко, другото девојче.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
На убавата мермер чешма, во Варош-маалото, каде што беше куќата на Никола Делчев, една млада убава жена, ја пренесе новината: „Султана на Никола родила машко дете.“ - Нека ѝ е живо! - рече една.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Сѐ што беше машко, способно за оружје, беше потерано в борба.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
- Ама знаеш како е, Бојанчо, непознати луѓе. Нека ми прости машково, ама не знаеш кои се, од каде се, што луѓе се.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
А колку шо паметуам и едното уше ѝ е зараснато, та една обетка ногу и од машките носат како амалии, та и од таа страна работата е ујгун.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
И така таа ошче не е пријавена во уќуматот.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Машките се изгубија во дупките на мелот, жените и децата влегоа во големата барака.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Штом ќе се разгласеше дека војната завршила, луѓето сета комина што ја имаа (од сливи, од дренки, од муренки, од грозје, од кајкушки и оскоруши) ја вадеа од бурињата и ја носеа на казаните крај езерото да ја печат; се носеше и комината од црковните сливи и лозја и деноноќно се печеше ракија, и деноноќно се пиеше; пиеше старо, младо, машко, женско; како што капеа казаните - така луѓето со чашки, со филџани, со канчиња, со матарки, црпеа од ракијата, пиеја, наздравуваа еден на друг, ѝ наздравуваа на слободата, се бацуваа, пиеја колку што душата им сакаше и не им сакаше, кој како ќе се испијанеше скокаше сосе алишта во езерото или пак луѓето го пикаа да го оладат и отрезнат; но по секое отрезнување - започнуваше ново пиење.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Но за сè требало трпение и чекање: подоцна го смилостиви господ срцето и ѝ даде машко.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
БОРИС: Машко не носи обетки. МАТЕЈ: Машко не носи уши.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
